Đipša – manastir star šest vekova
Prema predanju, manastir Đipšu je osnovao despot Jovan Branković u 15. veku. Ovaj podatak navodi se i u knjizi „Opis srpskih fruškogorskih manastira 1753. god.” autora Dimitrija Ruvarca. U pisanim izvorima, Đipša se pominje u rukopisnom četvorojevanđelju iz 15. ili s početka 16. veka i osmanlijskom dokumentu iz druge polovine 16. veka.
Manastirska crkva posvećena Prenosu moštiju Svetog Nikole (22. maj) je nekoliko puta obnavljana, a sadašnji izgled je dobila sredinom 18. veka nakon rekonstrukcije, kada su dozidani priprata i dvospratni zvonik u kojem je bila kapela posvećena Pokrovu Bogorodice. Spratni konak zapadno od crkve je iz istog perioda. Iznad južnog ulaza u crkvu nalazi se freska Sv. Nikole.
Đipša je tokom 18. i 19. veka mahom bila metoh Kuveždina, a u drugoj deceniji 20. veka manastir je napušten. Tokom Drugog svetskog rata je miniran. Zbog napuklina koje su tada nastale, a vremenom se i produbile, zvonik je srušen sedamdesetih godina 20. veka. Intenzivna obnova manastira započela je osamdesetih godina 20. veka.
Ikonostas iz 18. veka, koji je u baroknom stilu oslikao majstor Teodor Stefanov Gologlavac, oštećen je tokom Drugog svetskog rata. Sačuvani su samo njegovi delovi koji se nalaze u Muzeju crkvene umetnosti u Sremskoj Mitrovici. Savremeni ikonostas manastirske crkve iz 20. veka rad je ikonopisačke radionice „Minić”, a rezba je urađena u Rumuniji. Zidno slikarstvo je rad Bojana Stankovića iz prve decenije 21. veka.
Više informacija o fruškogorskim manastirima možete saznati klikom ovde.
(Promo)
