Jezikomanija: Kad je veliko, a kad malo
Nisam odavno čitala magazine, te sam u jednom frizerskom salonu, čekajući red, prelistala jedan. Toliko šarenila od malih i velih slova odavno ne videh... Nešto da pojasnimo:
Dodaci uz imena kao što su ustaljeni atributi, titule i slično, koji su sastavni deo imena ili se upotrebljavaju umesto njega, pišu se velikim slovom: Don Žuan, ali u opštem značenju donžuan – zavodnik.
Velikim početnim slovima pišu se imena etničkih grupa, nacionalnih manjina i slično: Južni Sloveni, dok se malim početnim slovom piše prva reč u izrazima gde prva reč ima značenje atributa: stari Rimljani.
Imena planina i drugih uzvišenja, nizija, polja, kotlina, poluostrva i zaliva koja su dvočlana, samo se prva reč piše velikim slovom: Fruška gora, Panonska nizija, Pančićev vrh.
Velikim slovom pišu se imena iz umetničkih dela, simbolička imena ličnosti iz javnog delovanja: Deda Mraz, Pipi Duga Čarapa, Kosovka Devojka, Majka Jugovića, Duško Dugouško…
Nazivi vrste robe, artikala, odnosno serijskih proizvoda, lekova i slično, bez obzira na to da li su poreklom vlastita imena ili ne, pišu se malim početnim slovom: šampanjac (penušavo vino), vat i tesla (merne jedinice, prema imenima zaslužnih naučnika)…
Malim slovom pišu se nazivi koji označavaju versku, rasnu, antropološku, ideološko-političku, stručni ili neku drugu pripadnost: hrišćanin, pravoslavac, musliman, kromanjonac, nadrealista…
N. Mirković
