IZ ARHIVA GRADA: Misteriozna Anastasija Aleksić
Gotovo da se jedva mogu naći podaci o životu ćerke Jovana Obrenovića, sinovca kneza Miloša Obrenovića, Anastasije Aleksić, iako je pohađala školu i izvesno vreme živela sa suprugom u samom centru Novog Sada.
Ipak, da je Anastasija bila istaknuta ličnost potvrđuje i duži novinski članak iz 1933. godine u kom je javnost obaveštena o njenoj smrti, u 94. godini, u Gracu, kao i o tome da će biti sahranjena na novosadskom Uspenskom groblju.
Kako objašnjava direktor Istorijskog arhiva grada Petar Đurđev, ona je rođena u Beogradu odakle se, usled političkih dešavanja i prilika, s roditeljima preselila u Zemun, a potom u Novi Sad, gde je Jovan Obrenović sazidao kuću na sprat u Miletićevoj ulici 10.
- Tu je upozala Todora Aleksića od Majne, austrijskog general-major srpskog porekla i 1858. godine se udala za njega - kaže Đurđev. - Zbog vojne službe svog muža, Anastasija je boravila u Žablju, Beču, Kotoru, Dubrovniku, Gorici i najzad, kada je Aleksić otišao u penziju, sa svojim suprugom se za stalno naselila u Novom Sadu.
Nakon smrti supruga, koji je sahranjen na Uspenskom groblju, a pred Prvi svetski rat, Anastasija se odselila u Beč, a potom u Grac u kom je ostala sve dok nije premunula.
- Ona je pre smrti izjavila da želi da bude kremirana, ali to se ipak nije desilo pošto je prebačena za Novi Sada, kako bi bila sahranjena na Uspenskom groblju, kraj sestre Ermine Nikolić Obrenović, što je i objavljeno u tadašnjoj štampi - ističe Đurđev.
Anastasijin otac Jovan Teodorović Obrenović, poznat kao i Gospodar Jovan, bio je general-divizijar, komandant Moravsko-podrinske vojne komande, guverner distrikta rudničkog i požeškog, i mlađi brat kneza Miloša Obrenovića i Jevrema Obrenovića. Njen suprug, Teodor Aleksić od Majne bio je poslednji muški potomak čuvene srpske vojničke porodice i sin austrijskog podmaršala Jovana.
- Po završetku Vojne akademije od 1844. u činu poručnika, a od 1847. godine kao natporučnik, službovao je kod don Miguelaca u Petrovaradinu - kaže Đurđev. - Tokom Revolucije 1848. godine ratovao je u 49. linijskoj regimenti neko vreme u Erdelju. U činu general-majora 1869. godine službovao je kao brigadir u Gracu. Zbog bolesti je penzionisan 1870. godine, ali je u službu ponovo pozvan 1871. godine i ubrzo je zbog teške bolesti napustio vojsku i preselio se u Novom Sad.
Prema rečima Đurđeva, Aleksić se istakao u bici kod Komorana, te je odlikovan ordenom Gvozdene krune trećeg stepena. Nosilac je pruskog ordena Krune, crnogorskog Danilovog ordena drugog stepena i nasauskog Viteškog krsta s mačevima. Sahranjen je na Uspenskom groblju u Novom Sadu 1891. godine.
S. Kovač
