Letopis Matice srpske: Temat posvećen Draganu Jovanoviću Danilovu

Danilov (Požega, 1960) je objavio 19 zbirki poezije, pet romana i jednu knjigu autopoetičkih eseja, prevođen je na brojne jezike, a o recepciji njegovog dela u svetu govore i brojni strani autori koji su o njemu pisali.

Slovenačka kritičarka Mateja Komel Snoj ukazuje da Danilov u svojoj poeziji, od mladalačkih početaka do stvaralaštva u zrelim godinama, daje reč najrazličitijim svetovima. Pozivajući se na reči samog autora da piše ono što živi i sanja ona njegovu poeziji vidi zaista kao spomenar: u njemu su “snimci” svega što je video, čuo, doživeo i spoznao, svega što je zapamtio i što će “možda” pamtiti jer je o tome pisao. Poezija Danilova upućuje američkog kritičara Yona Tejlora na scenski simbolizam, dok bugarski pisac i prevodilac Svetlozar Igov smatra da je u pitanju autor prihvaćen u širem, evropskom kontekstu. U njegovoj poeziji se prepoznaju bitne odlike modernizma i postmodernizma, transgresije i difuzije, ne toliko kao presecanje granica između žanrova koliko kao uzajamno produbljivanje zanatskog i emocionalnog, s jedne strane i kritičko-refleksivnog i eruditskog, s druge. Slovački pesnik i prevodilac Karol Hmel ukazuje na zbirku Danilova “Moja tačna priviđenja”, prevedenu na slovački, dok Zdenka Valent Belić u njoj prepoznaje autentičan i jak pesnički glas. Po njenim rečima, to nije poezija forme, nego poezija pesničke slike, zvuka, boje, mirisa, trena poetskog prosvetljenja, apsurda, dijaloga sa Bogom, jasne i nedvosmislene etike, oduševljenja svetom i pokornost prema istom tom svetu, empatije sa životinjama, prirodne scenografije. Slovenački pesnik Aleš Debeljak pisao je o Danilovljevoj trilogiji “Kuća Bahove muzike” koja za njega predstavlja pravu riznicu lirske refleksivnosti, a uočava i nesramežljivu ambiciju autora da romantizmu i simbolizmu povrati danas zaboravljeni smisao. U rubrici Eseji Letopis donosi prilog Jovana Delića posvećen novoj pesničkoj knjizi Matije Bećkovića “100 mojih portreta” koja je, po njemu još jedan pesnički zaokret i duhovna pesnička avantura. Po ko zna koji put, kako navodi Delić, Bećković proširuje i osvaja nove prostore poezije, lirike, na ono što je pre njega u lirskoj poeziji bilo nezamislivo stvarajući zbirku izvanrednih poetskih portreta, upokojenih i živih prijatelja. Gojko Božović piše o dve pesme Branislava Petrovića iz zbirke “O prokleta da si ulico Rige od Fere” koje dolaze u dodir sa istorijom.

Rubrika Svedočanstva donosi priloge o obnavljanju saradnje između Matice srpske i Matice slovenačke kao i esej Gorazda Kocijančiča o evropskom nihilizmu i hrišćanstvu.

Grčki pisac Dimitris Sotakis, čiji su romani “Bez daha” i “Priča o supermarketu” prevedeni na srpski, predstavljen je kroz intervju koji je sa njim vodila Sanja Milić. Prozu u ovom broju objavljuje Dragan Velikić, a poeziju uz Danilova i Obren Ristić. Poslednje stranice Letopisa posvećene su prikazima novih knjiga.

N. Popov