Jovan Kolundžija nastupao u Vrnjačkoj Banji

Slavni Šeringov učenik proslavio je rodni Beograd širom sveta! Njegova violina bila je prepoznatljiva čak i kad nije svirao na slavnoj Gvarnerijusovoj iz 1754, jer je imala posebnu zvučnu obojenost kolundžijevskog virtuoznog zamaha u spoju sa potpuno čudesnim emotivnim nabojem. Danas Kolundžija sa preko četiri hiljade održanih koncerata svira zrelo, posvećeno i dalje zaljubljeno i u muziku i u violinu i u brojne kompozitore i epohe u kojima su stvarali. Voli da dan započne Bahovom muzikom koja je svojevrsni njegov „Oče naš“, sa kojim pozdravlja novi dan i otvara nova muzička putovanja u koja će se otisnuti.

U Zamku kulture u Vrnjačkoj banji interpretirao je Vitalijevu Čakonu u raskošnom ruhu polifonih baroknih varijacija, maštovito obrađujući jednu temu kroz nove odraze kontrapunktskog i motivskog rada. Predstavio je i omiljene kompozicije Kamija Sen-Sansa, Havanezu i Introdukciju i Rondo kapričozo (svojevrsni njegov zaštitni znak, koju je svirao širom zemnog šara) – visoko artistički, temperamentno i profesionalno. U sali bez klima uređaja ne dozvoljavajući ni za trenutak da prsti skliznu, pevao je violinom – kao u Disovoj pesmi („Ja i violina“), sa čežnjom i strašću svojih zrelih godina.

Njegov klavirski saradnik bio je mladi Nikola Zaringer, nosilac brojnih nacionalnih i međunarodnih nagrada čiji je talent maestro Kolundžija prepoznao još dok je Nikola bio student i otvorio mu vrata svoje Ustanove kulture „Guarnerius“ (čije je trajanje već steklo punoletstvo) omogućavajući mladim umetnicima nastupe u želji da i njih zapazi neki savremeni Šering, da ih prepozna i predstavi svetu. Plemenitost Kolundžijinog muziciranja ima isto tako plemeniti odraz i u osnivanju i trajanju „Guarneriusa“.

        Gordana Krajačić