Lovci Bačkog Brestovca pokušavaju da odbrane šumu koju su sadili
ODŽACI: Mnoga naselja u Vojvodini dobijala su imena po nekoj od vrsta drveća, pa izuzetak od toga nije ni Bački Brestovac, koji je upravo zbog gustih šuma bresta u njegovoj okolini još pri osnivanju, kako kažu knjige starostavne u 16. veku, dobio svoje tadašnje ime Brestovo, koje je tek 1922. godine promenjeno u sadašnje.
Podignut svojevremeno na jednoj od retkih „suvota“ tada močvarne Vojvodine, Bački Brestovac u novijem periodu oskudeva šumama, pa je nedavna odluka Poljoprivrednog preduzeća „Vojvodina“, sukcesora nekadašnjeg istoimenog društvenog poljo-preduzeća, da raskrči 10 hektara poteza „Lalinske livade“ naišla na revolt i reakciju članova ovdašnjeg Lovačkog društva „ Brest“, kao i njihovih kolega iz odžačkog Lovačkog udruženja „Mostonga“.
Naime, kako tvrde ovdašnji lovci, u jeku kampanje „Pošumimo Vojvodinu“, koju vodi istoimena mreža ekoloških udruženja i pokreta u najmanje pošumljenoj regiji u Evropi, u ovom selu odžačke opštine je počela seča šume koju su sa ekolozima, aktivistima mesne zajednice i đacima Osnovne škole „Nikola Tesla“ pre tridesetak godina posadili. Kako tvrde brestovački lovci, bagremova šuma podignuta je na imanju tadašnjeg Društvenog poljoprivrednog preduzeća „Vojvodina“ u Bačkom Brestovcu, koje je 1995. godine sklopilo ugovor o prenosu vlasništva bez naknade nad tim zemljištem na seosko lovačko društvo, koji LD „Brest“ poseduje.
Ta promena nikada nije zavedena i u registrima Republičkog geodetskog zavoda, pa sada privatno PP „Vojvodina“ u nastojanju da dobije još koji hektar obradivog zemljišta, krči „Lalinske livade“ koje smatra za isključivo svoje vlasništvo. Motiv za svojevremeno pošumljavanje „Lalinskih livada“, pored onih ekoloških, odnosno stvaranja zelene oaze i svojevrsnih prirodnih pluća sela okruženog nepreglednom ravnicom, bio je stvaranje takozvane remize, odnosno čestara u kojem bi se sitna i visoka divljač sklanjala od prirodnih neprijatelja ili tokom hladnih i snežnih zimskih dana, koji sa sobom nose i nedostatak hrane za divljač.
Nedovoljno jasnoj imovinsko-pravnoj situaciji, „pridružila“ se i razlika u stavovima i reakcijama državnih organa prema ovom problemu, pošto je na alarmiranje brestovačkih lovaca pokrajinska šumarsko-lovna inspekcija zaustavila dalju seču, a pride, ni u Ministarstvu poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede nisu pronašli ni jedan osnov za odobravanje seče šume. Povod za ovakav stav resornog ministarstva je svakako bila zakonska odredba koja svaku površinu obraslu drvećem, a veću od pet ari tretira kao šumu, pri čemu su „Lalinske livade“ 200 puta prostranije od tog zakonskog minimuma.
S druge strane, poljoprivredna inspekcija je, očigledno se referirajući na činjenicu da u dokumentaciji RGZ „Lalinske livade“ još uvek slove za poljoprivredno zemljište a ne šumu, iznela stav da ovaj potes, opisujući šumu kao „zapušteno i zaraslo obradivo zemljiše“ treba privesti osnovnoj nameni, odnosno poljoprivrednoj proizvodnji.
Da se ne radi isključivo o želji privatnog poljoprivrednog preduzeća, koje je na početku novog milenijuma dobilo nove vlasnike pridošle iz Irske, da dobije nove oranice, brestovački i odžački lovci dokumentuju i prostom ekonomskom računicom. Naime, sečom stabala tridestogodišnjeg bagrema ove šume dobija se 217 kubnih metara drveta po hektaru, pa se sa deset hektara, uz cenu od 7.500 dinara po prostornom metru ogrevnog drveta, dolazi do podatka da finansijska korist od ove seče nadilazi sumu od 16 miliona dinara. Kako su u svojoj pobuni i javnim nastupima naveli lovci „neko prisvaja i prodaje stabla koja nije ni sadio, ni negovao, ni čuvao“.
M. Miljenović