Novi Sad je grad svih građana koji spaja tradiciju i moderno, Miloš Vučević i njegov tim krenuli u sveobuhvatni razvoj grada
Kada se pogleda mesto Novog Sada na mapi Jugoistočne Evrope i Balkana, sagledaju demografski procesi i istorijska dinamika razvitka, lako se može steći utisak da je grad prešao veliki put od podgrađa Petrovadardinske tvrđave do modernog centra čiji uticaj na naznačenom prostoru vrlo brzo raste. Jasno je da Novi Sad ne može svoj uticaj i ulogu meriti sa prestonicama poput Sofije, Atine ili Budimpešte, ali da se po broju stanovnika, studenata, infrastrukturi mora takmičiti sa regionalnim centrima (primera radi Kečkemet i Đer industrijski centri) to je jasan zadatak koji nije neostvariv. Upravo se regionalni centri sve više ističu u povezivanju i daju geopolitičkoj sceni sve upečatljiviji utisak.
Između dva rata grad dobija drugačiju dinamiku razvoja
Pri tome Novi Sad, kreće sa drugačije startne pozicije. U Habzburškoj monarhiji on se nalazio na periferiji države. Ni Habzburzi (posle sredine 18. veka), ni kasnije Ugarske vlade (od 1867), nisu svoje poglede dovoljno okretali kao periferiji, a naročito ne ka ideji srpske državnosti u Monarhiji- Srpskoj Vojvodini i Srpskoj Atini. Između dva rata grad kao središte Dunavske banovine dobija drugačiju dinamiku razvoja.
Antifašizam kao ponos grada, ali i stepenik za uklanjanje Miletićevog nasleđa
U Titovoj Jugoslaviji, politika usmerena ka denacionalizaciji i presecanju veza Novog Sada i Srbije vodila je ka stvaranju identiteta koji nije bio u skladu sa tradicijama Miletićeve misli. Antifašizam je predstavljen sa razlogom, kao ponos grada, ali koji je trebao da služi kao stepenik ka uklanjanju srpskog i Miletićevog nasleđa. Kao njegova zamena. Miletićeva misao i ideja posmatrana je sa socijalnog aspekta, a duh Srpske Atine predstavljan je kao velikosrpski. Identitet Novog Sada je mnogo šire od toga. Upravo takva platforma šireg posmatranja i oživljavanja dela Svetozara Miletića dala je mogućnost Milošu Vučeviću i njegovom timu da vrate Novom Sadu, najpre svoj duh u modernijoj formi, a putom i da se krene u sveobuhvatni razvoj grada.
Novi Sad, kao grad svih svojih građana na taj način spaja u sebi i stare tradicije i novi duh vremena u kome živimo, u kome će najsavremenije tehnologije i studenti predstavljati kapacitet koji će u decenijama koje predstoje prifilisati i Srpsku Atinu i njene žitelje na širokom prostoru Balkana i Jugoistoka Evrope.
Prof. dr Goran Vasin, istoričar