Priča udruženja turističkih vodiča Novog Sada o Momčilu Tapavici

On ističe da su Novosađani početkom prošle godine mogli da primete novu bistu u gradu, u blizini Fakulteta za sport i fizičku kuturu, te da je ona, „možda baš zbog svoje apstraktnosti i specifičnosti” mnoge naterala da na internetu potraže kome je posvećena.

– Iako smo od prethodne Olimpijade uspeli da zaboravimo tu zanimljivu ličnost, Matica srpska je dala skroman doprinos da je se opet podsetimo – naglašava Dunjić, i započinje priču o olimpijcu. – Momčilo Tapavica je rođen u Nadalju, gde je završio osnovnu školu, a gimaziju je pohađao u Novom Sadu i Segedinu. Kao dobar učenik, dobio je stipendiju Matice srpske, a školovanje je nastavio na studijama građevinarstva i arhitekture u Budimpešti.

Miloš Dunjić navodi da je Momčilo Tapavica, kao odličan student i još bolji sportista, učestvovao na brojnim sportskim takmičenjima. On je, kako naš sagovornik napominje, postizao odlične rezultate, zbog čega su ga preporučili da kasnije postane član mađarskog olimpijskog tima na prvim modernim olimpijskim igrama u Atini 1896. godine.

– Zrenjaninac Ferenc Kemenji, potpredsednik tada tek osnovanog Međunarodnog olimpijskog komiteta, opisao je Tapavicu u svojim memoarima kao kršnog momka i velikog druga – otkriva Dunjić. – Kako je opisao, Momčilo Tapavica je bio strah i trepet u kasarni: dok je služio vojsku, znao je da s dva pitomca pod miškom trči oko poligona za gađanje. On je istakao da Tapavici niko nije bio ravan u rvanju, dizanju tereta i bacanju kamena s ramena… Bio je umno i fizički iznad svojih vršnjaka.

Po rečima Miloša Dunjića, na prvim Olimpijskim igrama u Atini učestvovali su entuzijasti i predstavnici 14 država, a Tapavica se prijavio za učešće u više disciplina. On je tada, kako Dunjić otkriva, zabeležio zapažene rezultate: četvrto mesto u rvanju, peto mesto u dizanju tegova obema rukama, a zahvaljujući is­tra­živačima, otkriveno je da je u tenisu osvojio treće mesto.

– Od mnogih disciplina je, nažalost, odustao zbog nepromišljene povrede i precenjivanja svoje snage – navodi Dunjić, i dodaje da je Olimpijadu, kao veliki gost, posetio i srpski kralj Aleksandar Obrenović. – Posle sportskih uspeha i završenih studija, Tapavica se okreće svojoj drugoj ljubavi, arhitekturi.

Po povratku u Novi Sad projektuje jedno od najreprezentativnijih zdanja našeg grada, današnju zgradu Matice srpske, izgrađenu iz fonda naše najveće dobrotvorke Marije Trandafil kao Dom za siročad. Kao bivši stipendista, Tapavica je Matici projekat ponudio besplatno.

Momčilo Tapavica je, kako Miloš Dunjić opisuje, nastavio rekreativno da se bavi sportom kao član Veslačkog kluba „Danubijus”. On navodi da mu je, zbog političkog opredeljenja i sukoba

s političkim neistomišljenicima, bilo us­kraćeno nekoliko poslova, što je dovelo do toga da se odseli iz Novog Sada. Prihvatio je poziv crnogorskog knjaza Nikole, na čijem dvoru je postao građevinski savetnik i gde je projektovao reprezentativna zdanja.

– Tokom svog života u Herceg Novom, ostavlja najprepoznatljivije objekte tom gradu, čiji stanovnici ga posebno pamte i vole – naglašava Dunjić. – U toku Prvog svetskog rata dolazi čak do Maroka, gde rukovodi geodetskim merenjima, a posle rata se vraća i otvara projektni biro u Petrovaradinu. Bio je zagovornik ideje obnavljanja starog jezgra Novog Sada i gradnje u visinu i postepenog širenja grada. Time je među prvima otvorio javnu raspravu o potrebi izgradnje novih visokih objekata u našem gradu.

Kako naš sagovornik otkriva, Momčilo Tapavica je posle Drugog svetskog rata otišao u Poreč, gde je obnavljao ratom oštećen grad, smrt ga zatiče u Puli, a sahranjen je u Rijeci.

Miloš Dunjić naglašava da danas Olimpijski komitet Srbije i Matica srpska u najvećoj meri rade na tome da ne zaboravimo tu neobičnu ličnost, i dodaje da Tapavica danas ima svoju ulicu u Beogradu i Novom Sadu. Osim toga, Pokrajinski sekretarijat za sport i omladinu dodeljuje priznanje s njegovim imenom najboljim sportistima i sportskim organizacijama.

K. Ivković Ivandekić