CRTICE IZ ISTORIJE Nekad vašarište, sada najlepši gradski park
Dunavski park – oaza od gotovo 34.000 kvadratnih metara u centru grada, nadomak reke – u kojoj obitava preko 250 biljnih vrsta pod okriljem Republičkog zavoda za zaštitu prirode, kao svoju godinu rođenja može da smatra 1895. budući da je upravo tada počelo uređenje velike livade na kojoj su se do tada održavali veliki godišnji vašari.
Najpre je na prostoru ispred tadašnje Sudske palate zasejana trava, posađeno drveće i napravljene zemljane staze, dok je 1912. godine postavljena skulptura „Nimfe”, rad novosadskog vajara Đorđa Jovanovića. Već tada se u centralnom delu parka nalazilo jezero sa malim ostrvom „Eržebet” u sredini i žalosnom vrbom, zasađenom u spomen na austrougarsku caricu koja je ubijena 1989. godine. Ono se povremeno poribljavalo, a generalno je rekonstruisano 1978. godine.
Preuređenje prema projektu inženjera dr Ratibora Đorđevića, kojim je Dunavski park dobio današnji izgled, završeno je u nedelju, 28. aprila 1957. godine, a u vrlo lepo veštačko jezero sa vodoskokom odmah su se uselili labudovi iz subotičkog Zoološkog parka, praveći „društvo” novoj skulpturi – srni vajara Jovana Soldatovića. Otvaranju je prisustvovalo 200 dece, piše hroničar Vladimir Vrgović, a pod okrnjenom saletlom svirala je vojna bleh muzika. Sugrađani su se obradovali preuređenom Dunavskom parku, ali je bilo i nezadovoljnika. Kako su, zbog jezera, neke staze izmenjene u pravcu Sokolski dom – Lole Ribara, a uz bulevar dodate nove, jedan od njih se žalio u „Dnevniku” da one produžavaju pešačku rutu zaposlenima, a bilo je i onih koji su mislili da je čitav poduhvat bacanje novca! Svakako da je hlad stabala prijao te godine, budući da je 8. jula zabeleženo 37,8 Celzijusovih stepeni u hladu, a 14. avgusta čak 39,2.
Sredinom juna 1958. završeno je renoviranje fontane sa bronzanom figurom „Devojka sa rogom izobilja” iz 1912. godine, a krajem maja 1959. postavljeni su reflektori, ni manje ni više nego u krošnje drveća, jer je do te godine park noću bio u potpunom mraku, što nije smetalo jedino mladim ljubavnim parovima.
I pored mnogih klupa na kojima se može predahnuti, čini se da je posetiocima, posebno najmlađim, najudobnije u bronzanom krilu čika Đure Jakšića, radu Jovana Soldatovića, postavljenom 1982. godine. Zanimljivo je da istovetni spomenik imaju i Beograđani, ispred pesnikove kuće u Skadarliji, ali su ga ipak dobili posle nas – 1990. godine.
S. M-ć