Zašto se jeziva melodija iz 13. veka stalno pojavljuje u filmovima?
Vizuelne i narativne aluzije iz filmova mogu da “skoče” na nas, ali muzika ima tendenciju da deluje na dosta suptilniji način, izazivajući emotivne reakcije, piše CDM.
Jedna od omiljenih melodija režisera, koja se može čuti u pregršt filmskih ostvarenja, je deo iz “Dies Irae”, gregorijanskog rekvijema iz 13. veka koji se prepisuje Tomasu da Kelanu. Himna opisuje Sudnji dan, poslednju trubu koja poziva duše pred prestolje Božje, odakle će dobri da budu spaseni, a zli proterani u večni plamen.
Naravno, većina ove note zna iz kultne scene u filmu Amadeus gde Mocart komponuje “Dies Irae” za svoj Rekvijem. Jednom kada čujete čarobno zloslutni niz nota, odmah ćete pomisliti na muziku kompozitorke Vendi Karlos iz “Paklene pomorandže” i “Isijavanja”.
Ali da li ste primetili ove četiri note i u Diznijevom animiranom filmu “Kralj lavova”, filmu “Ratovi zvezda” – epizoda IV: Nova nada” ili filmu “Divan život” iz 1946. godine? A tu su i “Hari Poter i Dvorana tajni”, “Bliski susret treće vrste”, kao i “Sam u kući”. “Dies Irae” sastavni je deo filmova skoro od kad oni postoje, odnosno od prvog zvučnog filma iz 1927. godine, a sve zbog efekta koji stvara i pojačava osećaj straha.