ODLAZAK DR ZORANA ĐERIĆA, KNJIŽEVNIKA I POZORIŠNIKA „Voleo bih da su moje pesme kao oblaci, da mogu da se vinu u visine"
Sa životne scene otišao dr Zoran Đerić, pesnik, esejista, prevodilac, teoretičar književnosti i književni kritičar, antologičar, pozorišnik, univerzitetski profesor.
Rođen 1960. u Bačkom Dobrom Polju. Diplomirao je, magistrirao i doktorirao na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je glavni i odgovorni urednik časopisa „Polja” Kulturnog centra Novog Sada i „Scena” u izdanju Sterijinog pozorja, kao i član redakcije časopisa za lutkarsku umetnost „Niti”, u izdanju Pozorišnog muzeja Vojvodine, te časopisa za pozorišnu i vizuelnu umetnost „Agon”. Vodio je kao upravnik i Pozorište mladih i Srpsko narodno pozorište, a bio je i član Saveta i selektor Međunarodnog festivala pozorišta za decu u Subotici.
Delovao je i kao lektor za srpski jezik na Univerzitetu u Lođu, Poljska, te kao gostujući profesor na univerzitetima u Pragu, Gdanjsku, Krakovu, Novom Sadu. Predavao je i na Akademiji umjetnosti u Banjaluci, u svim zvanjima. Objavio je i priredio više od 70 knjiga, a poezija mu je prevođena na engleski, francuski, ruski, poljski, rumunski, mađarski, slovački, bugarski, slovenački i makedonski jezik.
Telegram saučešća Maje Gojković
Predsednica Pokrajinske vlade Maja Gojković uputila telegram saučešća povodom smrti Zorana Đerića. „Duboko me je pogodila vest o smrti dr Zorana Đerića. Njegov odlazak je nenadoknadiv gubitak za kulturu naše pokrajine, a posebno za Srpsko narodno pozorište. Pamtićemo ga kao jednog od najistaknutijih teatrologa i kao omiljenog profesora, pisca, poetu i nadasve čoveka koji je čitavu svoju karijeru posvetio razvoju umetnosti i kulture Novog Sada, Vojvodine i Srbije“, navodi se u telegramu saučešća Maje Gojković.
Kada su ga jednom podsetili na čuveni odlomak iz Knjige o Jovu u kojoj Jov kaže: ,,O kad bi se napisale riječi moje! kad bi se stavile u knjigu! Pisaljkom gvozdenom i olovom na kamenu za vječni spomen kad bi se urezale!”, Đerić je rekao da je njemu mnogo bliža metafora o oblacima i pesnicima koji se ponekad nađu među njima. „To ide u prilog prolaznosti, kratkotrajnosti, ali i lepoti koju nudi jedan takav prizor”, pojasnio je Đerić.. „Voleo bih da su moje pesme kao oblaci, da mogu da se vinu u visine, da donesu osveženje. Nikad nisam najavljivao oluje i nevremena, što ne znači da ih nije bilo, ali ja nisam bio taj koji ih je izazivao. Simbolika oblaka mi je bliska. Ja sam pesnik zagnjuren u njih. Možda sam zato i nevidljiv”.
Jedan je od osnivača Društva novosadskih književnika i bio je član Upravnog odbora DNK. Među brojnim književnim nagradama i priznanjima koje je dobio ističu se Brankova nagrada Matice srpske (1981); Pečat varoši sremskokarlovačke (1982); Nagrada „Pavle Marković Adamov“ (1996); Nagrada DKV za prevod godine (2005); Nagrada DKV za knjigu godine (2015); Nagrada „Đura Jakšić“ (2015); Zmajeva nagrada Matice srpske (2024)... Dobitnik je i Vukove nagrade (2020) za teatrologiju i filmologiju. Ukazom predsednika Republike Srbije, od 12. februara 2020. godine, odlikovan je Zlatnom medaljom za zasluge – za izuzetne zasluge u kulturnim delatnostima, posebno u oblasti pozorišne umetnosti. Dobitnik je i Zlatne medalje „Jovan Đorđević“, koju dodeljuje Srpsko narodno pozorište, za doprinos pozorištu i pozorišnoj umetnosti (2022).
M. S.