„Dnevnik” na završnici Letnjeg pijanističkog festivala u Vranju: Testamentarni optimizam

Među ugledne inostrane pijaniste se uvrstila i najmlađa učesnica manifestacije, srpska pijanistkinja Dragana Teparić, koja je mesto među „izabranima“ zaslužila kako dosadašnjim postignućima na beogradskoj sceni, tako i ogledanjem na vranjskom podijumu pre dve godine, potvrdivši i ovog puta svoje nesumnjive velike izvođačke sposobnosti i perspektivu uspešne karijere.

Za središte svog resitala naslovljenog kao „Metamorfoze“, Dragana Teparić je hrabro i abiciozno odabrala u svim elementima grandioznu kompoziciju klavirske literature, antologijsku Sonatu u ha-molu Franca Lista, idealnu za prikazivanje radne discipline i predanosti tumačenja, interpretativnim rezultatom ne idući samo u prilog tehničkoj sigurnosti, odvažnosti i intuitivnoj snazi svog muzičkog dara, već i ekspresivnoj uverljivosti ostvarenog predstavljanja. Njeno dobro pripremljeno i nadahnuto predavanje vodilo je kroz monumentalno, upravo dijaboličnim suprotnostima, neretko i zloslutno akcentovanim, a kontinirano podvučenim dramatičnim idejama ispunjeno delo, pođednako upečatljivo naglašavajući i gusta harmonska sazvučja i emocionalno potresne melodije.

Duboko proosećan i produhovljen uvodni kontrast Listovskoj tehnici korišćenja svih klavirskih registara (sa sočnim basovima i prozračnim diskantom, pasažnim kretanjima preko cele klavijature u oktavama, skokovima u velikim intervalima, glisandima, hromatikom i vođenjem kantilena u unutrašnjim glasovima), činio je svitni niz od pet sonata Domenika Skarlatija, svih u molskim tonalitetima, koje je umetnica donela mirno, razgovetnom naracijom i delikatno ozvučenom, u svakom tonu zaokruženom ornamentacijom, osvajajući rafiniranim, pravim čembalskim zvukom i udarom. Poslednjom, tokatnom Sonatom u de-molu, direktno je, sigurnim repetitativnim udarima „uplovila“ u motorični minimalistički svet „yezerski-bluzovski“ intonirane kompozicije „Fastfornjard“ Aleksine Lui, efektne spone sa središnjom, gromadnom tačkom svog odlično realizovanog festivalskog programa, u potpunosti opravdavši poverenje organizatora i izvanredan prijem vranjske publike kojoj se na kraju zahvalila Etidom op. 39, br. 5 u es-molu Rahmanjinova.

Završnica 6. festivala „Piano samer“ pripala je njegovom maštovitom umetničkom direktoru Zoranu Imširoviću, čija kreativnost i podsticajno organizatorsko umeće nemerljivo doprinose  stalnom razvoju manifestacije koja je ove godine u mnogome dosegla svoj vrhunac. Za „Muzički testament“, kako je simbolično naslovio  zaključni resital, pripremio je poslednju, upravo vizionarsku Sonatu u Be-duru, D. 960 Šuberta, svojim izborom, osim kompozitorovog, često depresivnog pogleda na ljudsko i sopstveno bitisanje, svakodnevne brige pa i smrt, snažno „obrazloženom“ porukom ukazujući i na autorov dubok, ali i svoj lični i umetnički osećaj lepote života i njegove, čak „mocartovski“ razdragane i vedro pulsirajuće optimističke strane.

Kako je Šubertova sudbina obilovala brojnim preobražajima, tako je i Imširovićev  zvuk nudio  raznovrsne mogućnosti transformacije, pa se i tumačena muzika, zahvaljujući i izvanrednim osobenostima instrumenta „Štajngreber“ (i ove godine pristiglog iz nemačkog grada Bajrojta) poput beskrajne, bogato rascvetane melodije ili ciklusa kompozitorovih prekrasnih solo pesama široko i bujno razvijala u svoj raskošnoj izražajnosti i tonsko-dinamičkim valerima. Upečatljivo i angažovano sviranje u svim registima, zvučna raznolikost svakog akorda, tamna gama basova i prozirnost visoke lage, izražena pevljivost kantilene kroz celu klavijaturu i jasno građena struktura kompleksnog dela, najzad i izbalansiiranost odnosa vodećih tema i njihove pratnje, na kraju i prevladavanje radosti nad svim životnim nedaćama, pratili smo u Imširovićevoj interpretaciji i kao jasno izražen, individualni doživljaj i stav.

Marija Adamov