Pomalo konfuzan, kako to već biva u jesen, glave još uvek pometene svim tim kolonijalnim, tj. britanskim stvarima kojima se bavio u svom malom budžaku teskobnog podruma koji je povremeno bio i obućarska radionica, jer upravo je intenzivno radio na ozbiljnim literarnim radovima na nedovršenom i romanu o Londonu, gospodin Crnjanski ustrča uzanim stepeništem fudbalski i atletski brzim koracima, kao kod driblinga na malom prostoru – ili u finišu trke na dvesto metara – i uleti u salon.