Memoari majora Miloševića iz rata i revolucije (1941-1945)

O knjizi su govorili su Goran Milošević, sin Aleksandra M. Miloševića koji je za ovu priliku doputovao iz Kanade gdeje rođen i radi kao arhitekta, Nemanja Dević, Borisav Čeliković, urednik izdanja, i Petar V. Arbutina, izvršni direktor Glasnikovog Sektora za izdavanje knjiga.



Arbutina je istakao da je ovakva knjiga bila potrebna jer opisuje zbivanja na tlu bivše Jugoslavije između dva rata i tokom rata, ali i život srpske političke dijaspore u svetu skoro tokom celog 20 veka, jer je Aleksandar M. Milošević (1910-2009) vodio dnevnik tokom rata ali je vodio i živu prepisku sa uglednim Srbima u dijaspori što je priređivač video iz 10.000 pisama koje je sačuvao njegov sin. 



"Memoari se pišu samo kada se sećamo lepših stvari, a major Milošević je o svemu i svima pisao sa dosta gorčine. Njegova knjiga je vrhunska memarska literatura kao dragoceni izvor pouzdanih informacija za istoiričare"navep je Arbutina.



Urednik Čeliković koji je u svojoj biblioteci "Sabornik" već dotakao temu građanskog rata među Srbima koji se vodio uporedio sa borbom protiv okupatora je kazao da je jugoslovenska istoriografija sve do Titove smrti imala samo jednu-komunističku "istinu", a tek 90-tih se u publicističkoj literaturi piše o građanskom ratu između pripadnika Jugoslovenske vojske u Otadžbini (JVuO) i komunističkih snaga. 



I Nemanja Dević smatra da je neophodno okrenuti memoareistici da bi se što više saznalo o periodu koji je opisao MIlošević jer o tome nema dovoljno arhivske građe.



On je ocenio da je knjiga "Srpska priča" "iskreno, uzbudljivo svedočanstvo, a da je autor posedovao veoma lep stil i pokazao veliku istinoljubivost i nikada nije bio ničiji apologeta i nije se ustručavao da iznese negativne osobine nekih od vođa ravnogorskog pokreta".



Za Gorana Miloševića je važno što je knjigu objavio "Službeni glasnik" i ispričao kako se njegov otac držao u emigraciji i kako ga posleratna vlast nije stavila u red ratnih izdajnika.