Časopis Koraci: Micić sve napušteniji i radikalniji
Zenitizam kao još uvek nedovoljno istražen umetnički pokret, zauzima značajno mesto u baštini srpske avangarde s početka 20. veka, ukazuje Siniša Tucić u tekstu pod nazivom “Poetika i manifesti zenitizma”, objavljenom u časopisu za književnost, umetnost i kulturu “Koraci” (br 4- 6 za 2019), koji izdaje Narodna biblioteka “Vuk Karadžić” iz Kragujevca.
Kao centralna figura zenitističkog pokreta, Ljubomir Micić imao je nadasve zanimljivu životnu sudbinu. Pacifista i kosmopolita, urednik časopisa “Zenit” (čija je misija uveliko prevazilazila ove prostore), ultranacionalista (koga treba shvatiti u kontekstu tadašnjeg vremena), francuski emigrant, nakon Drugog svetskog rata završava kao književnik koji je živeo u potpunoj izolaciji. U svojoj utopijskoj projekciji, iako je u početku okupljao veliki broj stvaralaca (Miloš Crnjanski, Dušan Matić, Stanislav Vinaver...) - na kraju je ostao sam. Veliki broj umetnika distancirao se od zenitističkog pokreta, iz različitih razloga. Što su ga više napuštali pojedini stvaraoci, Micić je postajao sve radikalniji - primećuje Siniša Tucić u ovom svom osvrtu na zenitizam.
Pomenuti broj časopisa “Koraci” otvaraju stranice proze Mirjane Mitrović, Olje Knežević, Tatjane Venčelovski, Aleksandra Maksima Popovića, Normana Daglasa i Vitalijana Brankatija, uz poeziju Dubravke Đurić, Viktora Radonjića, Ane Nikvul i Vojislava Z. Ilića.
U prilogu “Miloš Crnjanski i njegovo drveće između Istoka i Zapada”, Ivan Šterleman skreće pažnju na uticaj okruženja na duh autora, podsećajući i na primere u svetskoj literaturi. Šterleman to pokazuje, između ostalog, analizirajući i “Dnevnik o Čarnojeviću” Miloša Crnjanskog, primećujući da je bekstvo u prirodu njegovog junaka ujedno i estetičke prirode.
Već na prvoj stranici lepotu prirode ističe antiteza u kojoj s druge strane stoje zatvor i kasarna, mračan prostor ispunjen ljudima i njihovom negativnom energijom....S jedne strane imamo produkt ljudskog, prostor u kom žive užas, teror i strah, oličenje ružnog, dok je s druge strane prostor iz kog je ljudsko isključeno, prazan rajski prostor dovoljan sam sebi, prirodno umetničko delo”, ukazuje Šterleman, uz napomenu da Crnjanski jasno naglašava da je junakovo bekstvo u prirodu skrivanje od užasa koje čini ljudska ruka.
“Dnevnik o Čarnojeviću”, zajedno sa “Hazarskim rečnikom” Milorada Pavića i “Opsadom crkve Sv.Spasa” Gorana Petrovića, analizira i Jelena M.Ristović, baveći se poetikom snova u srpskoj književnosti 20.veka na primerima ova tri romana.
Objavljen je i zapis na staroruskom jeziku “Zadonščina”, nastao u 14. veku, odnosno posle bitke na Kulikovom polju 1380. godine (nedaleko od Tule), o kojoj piše.
Ovaj broj časopisa “Koraci” sadrži i niz književnih prikaza i osvrta, a zatvara ga kratka drama “Koprodukcija” Đorđa Milosavljevića i ilustracije skulptura Stanislava Antonića.
N.P-j.
