Ministarstvo: Dubrovačka književnost deo nasleđa i Srbije i Hrvatske
BEOGRAD: Ministarstvo kulture i informisanja saopštilo je danas da odredba Zakona o kulturnom nasleđu po kojoj izdanja dubrovačke književnosti pripadaju i srpskoj i hrvatskoj kulturi, zaključno sa 1867. godinom, ne znači da Srbija spori da je stara dubrovačka književnost i deo kulturnog nasleđa Hrvata.
Ministarstvo kulture i informisanja to ističe u reagovanju na ocene Instituta za hrvatski jezik i jezikoslovlje (IHJJ) koji je u poneđeljak osudio zakonska rešenja kojima se navodno "prisvaja dubrovačka književnost".
Hrvatski evroposlanik Karlo Resler pozvao je juče Evropsku komisiju da reaguje na novi Zakon o kulturnom nasleđu Srbije tvrdeći da Srbija "prisvaja hrvatsku kulturnu baštinu", odnosno dubrovačku književnost, time što se u zakonu navodi da ona pođednako "pripada srpskoj i hrvatskoj kulturi".
Iz Ministarstva za Tanjug tim povodom poručuju da odredba o staroj i retkoj bibliotečkoj građi koja je navedena u članu 23. Zakona o kulturnom nasleđu da izdanja dubrovačke književnosti pripadaju i srpskoj i hrvatskoj kulturi, zaključno sa 1867. godinom predstavlja definiciju koja je ustanovljena Zakonom o staroj i retkoj bibliotečkoj građi iz 2011. godine.
Ministarstvo kulture ističe da je ovakav stav potvrda naučno metodološke doslednosti, koju je srpska filološka škola ustanovila pre sto pedeset godina, a koja traje i danas.
"U Srpskoj akademiji nauka i umetnosti, Beogradskom univerzitetu, Matici srpskoj i drugim naučnim institucijama je utvrđeno, da je stara Dubrovačka književnost jedinstvena pojava kod južnih Slovena koja ima svoje osobenosti i predstavlja veliko zajedničko dobro. Na osnovu jezika na kome je napisana može istovremeno da bude i srpska i hrvatska. To je pomirljiv pristup koji u dubrovačkoj književnosti traži ono što je zajedničko", piše u dopisu ministarstva dostavljenom Tanjugu.
Iz Ministarstva kulture i informisanja podsećaju da su isto stanovište zastupali i poznati Dubrovčani od Matije Bana i Valtazara Bogišića u 19. veku do Milana Rešetara i Petra Kolendića u 20. veku, a svi su bili članovi Srpske akademije nauka i umetnosti.
"Smatramo da se upravo na primeru dvojnog nasleđa, zajedničke jezičke prošlosti i odnosa prema književnoj baštini, najbolje prepoznaju evropske vrednosti i perspektive dobrosusedskih odnosa", zaključuju u Ministartvu kulture i informisanja.