Sanacija evangelističke crkve u Vrbasu o trošku Vlade Mađarske

Objektu je potrebna sveobuhvatna rekonstrukcija, pa su radovi krenuli od krova da bi se sačuvale drvene grede koje su u velikoj meri trule. Od odlaska Nemaca u crkvi se ne održavaju bogosluženja, pa je objekat, podignut u centru Vrbasa 1820. godine, vremenom ruiniran.

Od pre desetak godina oko crkve je po nalogu građevinske inspekcije postavljena zaštitna ograda sa upozorenjem prolaznicima da objekat zaobilaze, prvenstvneo zbog opasnosti od urušavanja sa tornja.

Evangelistička crkva u Srbiji  -Vojvodini obratila se javnosti saopštenjem u kojem je navela da se građevinski radovi odvijaju zahvaljujući Vladi Republike Mađarske koja ima program za revitalizaciju sakralnih objekata od posebne važnosti na područijma van granica Mađarske. Na teritoriji Vojvodine takvih  je 11 objekata, a među njima je evangelistička crkva u Vrbasu.

Crkva, je kaže se u saopštenju, značajna  sa istorijskog aspekta  jer je bila sedište Bačkog senjorata –dekanata  kao sastavni deo Rudničkog crkvenog okruga mađarske evangelističke crkve. Posle prvog svetskog rata dekanat se nalazio u novoj državi Kraljevini Srba , Hrvata i Slovenaca. Kralj Aleksandar Karađorđević je doneo  Zakon o evangeličko –hrišćanskim crkvama  i o reformisanoj Hrišćanskoj crkvi Kraljevine Jugoslavije  kojim je potvrđen  pravni kontinuitet  Evangeličko hrišćanske vere  u odnosu na ranije državno ustrojstvo. Važenje ovog zakona je produženo i nakon Drugog svetskog rata , a Evangeličko - hrišćanska veroispovest je potvrđena i zvanično Zakonom o crkvama i verskim zajednicama 2006. čime se potvrđuje i kontinuitet evangelista duže od dva veka na ovim prostorima.

Crkva u Vrbasu  može se smatrati stubom luteranizma sa posebno istaknutim simbolima reformacije. Najvredniji je simbol na plafonu koji ilusturuje samog reformatora Lutera, što je jedinstven slučaj u Vojvodini.  Celokupan istorijat Vrbasa vezan je za postojanje ove crkve i njenih vernika koji su bili različite nacionalnosti, pa predstavlja neraskidiv  deo lokalne tradicije i svedoči o tradicionalno  dobrim multikonfesionalnim i međuljudskim odnosima.

Z. Delić