DANAS SLAVIMO PRVOG SRPSKOG PATRIJARHA Utvrdio Srpsku pravoslavnu crkvu KRUNISAO CARA DUŠANA SILNOG

Sveti Joanikije II, pre nego što je postao prvi srpski patrijarh 1346. godine, služio je kao sekretar kralja Stefana Dušana, koji će kasnije postati car.

U to vreme srpski kralj Stefan Dušan je osvojio mnoge grčke krajeve na jugu. 

Pre krunisanja za cara, kralj Dušan je morao da uzdigne srpsku arhiepiskopiju na rang patrijaršije, jer je samo patrijarh mogao da kruniše kandidata za cara. Proglašenje Joanikija za patrijarha obavljeno je uz pomoć bugarskog patrijarha Simeona koji je prisustvovao velikom crkvenom saboru u Skoplju. 

Nemoguće je sa sigurnošću odrediti kada je Joanikije postao patrijarh — pretpostavlja se da je to bilo negde između januara i aprila 1346. godine. Po jednoj teoriji to se dogodilo na Cveti 1346, a velikom crkvenom saboru su učestvovali i patrijarh bugarski Simeon, arhiepiskop ohridski Nikolaj, i mnogi episkopi i klirici srpski i bugarski, svešteni prot Svete gore i mnogi svetogorski monasi sa njim.

Srpska crkva je još od diplomatskih aktivnosti Svetog Save u Nikejskom carstvu bila priznata od Carigradske patrijaršije kao autokefalna, zbog čega je ovaj sabor u Skoplju smatrao da može nesmetano arhiepiskopa srpskog proglasiti za patrijarha, tako je arhiepiskop Joanikije II postao prvi srpski patrijarh „vsem Serblem i Pomoriju“, to jest patrijarh „svih srpskih zemalja i pomorskih“.

Nakon ovoga patrijarh Srpski Joanikije je na Uskrs 1346. pomazao kralja Dušana za cara svih Srba i Grka, a uskoro zatim (na Spasovdanskom saboru u Skoplju 1349) zajedno sa njim doneo je značajni srpski Zakonik, kojim je uzakonjeno srpsko carstvo i srpska crkva.

Iako je na mestu patrijarha bio samo tri godine, do svoje smrti 1349. godine, Joanikije II je ostavio dubok trag u istoriji srpske crkve. Njegove mošti počivaju u Pećkoj patrijaršiji, gde su i danas.