Fudbaleri Srbije treći put na SP, ukupno 13. Mundijal

Sve je počelo u Urugvaju 1930. godine, na istorijskom prvom Mundijalu, kada je Srbija nastupila kao Kraljevina Jugoslavija (samo sa srpskim fudbalerima) i predvođena Aleksandrom Tirnanićem, Blagojom Mošom Marjanovićem i Milutinom Ivkovićem stigla do polufinala.

Međunarodna fudbalska federacija (FIFA) rangira Jugoslaviju kao četvrtu na tom šampionatu, uprkos tome što je u pitanju jedini turnir na kojem se nije igrao meč za treće mesto. Celu tu priču prati mnogo kontroverzi, ali je na kraju "presudilo" to što su Amerikanci, koji su poraženi u polufinalu od Argentine, imali bolju gol razliku.

Sedam puta srpski fudbaleri bili su deo reprezentacije SFRJ - u Brazilu 1950, Švajcarskoj 1954, Švedskoj 1958, Čileu 1962, Nemačkoj 1974, Španiji 1982. i Italiji 1990. godine.

Najbolji rezultat ostvaren je u Čileu kada je ekipa predvođena Dragoslavom Šekularcem osvojila četvrto mesto, a sjajan utisak ostavljen je 1990. godine kada je tim na čelu sa sadašnjim selektorom Draganom Stojkovićem Piksijem bio peti, odnosno eliminisan u četvrtfinalu na penale od Argentine.

Zvanično peto mesto osvojeno je i u Brazilu 1950. i Švedskoj osam godina kasnije.

U Francuskoj 1998. godine Srbija je zajedno sa Crnom Gorom igrala pod imenom SR Jugoslavija, a u Nemačkoj 2006. godine pod imenom Srbija i Crna Gora.

Kao Srbija prvi put na Mundijalu tim je zaigrao u Južnoj Africi 2010, a nakon što je "preskočen" Brazil 2014, izboren je plasman u Rusiju 2018. godine.

Oba puta Srbija je eliminisana u grupnoj fazi, a poslednji put u nokaut fazu stigla je u prošlom veku, u Francuskoj 1998. godine, kada je u osmini finala eliminisana od Holandije 2:1 u utakmici koja će se pamtiti po "prečki iz penala" Predraga Mijatovića.

Fudbalska reprezentacija Brazila, prvi rival Srbije na Mundijalu u Kataru, rekorder je u istoriji sa pet osvojenih titula, a slede Italija i Nemačka sa po četiri.

Argentina, Urugvaj i aktuelni prvak Francuska po dva puta su bili prvaci sveta, a Engleska i Španija po jednom.

Ukupno "samo" osam reprezentacija osvajalo je titulu, a Brazil je jedinstven i po tome što je trofej osvajao na četiri kontinenta - Severnoj i Južnoj Americi, Evropi i Aziji.

Ujedno, Brazilci su jedini tim koji je učestvovao na svim šampionatima sveta, ali titulu čekaju već 20 godina, s obzirom na to da su poslednji put bili najbolji u Japanu i Južnoj Koreji 2002. godine.

Prvu titulu osvojili su u Švedskoj 1958. godine predvođeni čuvenim napadom - Garinča, Didi, Vava, Pele i Zagalo. Potom su odbranili titulu 1962. godine u Čileu, a najbolji su bili i 1970. godine u Meksiku.

Četvrti trofej podigli su u SAD 1994. godine predvođeni Romariom i Bebetom, a petu u Japanu i Južnoj Koreji kada su blistali Ronaldo, Ronaldinjo, Rivaldo i drugi.

Italijani su dve od četiri titule osvojili pre Drugog svetskog rata (1934, 1938), a potom su bili najbolji u Španiji 1982. i Nemačkoj 2006. godine.

Nemci su prvu titulu uzeli u Švajcarskoij 1954. godine, potom su predvođeni Francom Bekenbauerom i Gerdom Milerom bili najbolji na domaćem terenu 1974. godine, a treći put u Italiji 1990. godine pogotokom Andreasa Bremea iz penala u finalu protiv Argentine 1:0.

Poslednju titulu uzeli su u Brazilu, u finalu takođe protiv Argentine, jedini gol postigao je Mario Gece u produžecima, ali će se zauvek pamtiti neverovatni trijumf protiv Brazila u polufinalu, na njegovom terenu, čak 7:1.

Argentina, Francuska i Urugvaj su prve titule osvajali na domaćem terenu, 1978, 1998. i 1930 godine.

"Gaučosi" do druge stigli vođeni Dijegom Armandom Maradonom u Meksiku 1986. godine, Francuzi pre četiri godine u Rusiji, a Urugvajci u neverovatnom finalu protiv Brazila, kao gosti na Marakani, 1950. godine.

Po jednu titulu osvojili su Englezi, na domaćem terenu 1966. godine, uz "sporan" gol Džefa Harsta u finalu protiv Nemačke 4:2 i Španci u Južnoj Africi 2010, pobedom u finalu protiv Holandije 1:0, golom Andreasa Inijeste u produžetku.