Šarić nakon usvajanja Rezolucije: SRBI NISU GENOCIDNI NAROD Časno je nositi ime tog naroda!

U nastavku donosimo njegov stav u celosti:

Provodi se bilo kojom od pet radnji: ubijanjem, nanošenjem teških ozleda, nametanjem životnih uslova koji dovode do uništenja, sprečavanjem rađanja i prisilnim premeštanjem dece.

Da bi neki zločin okarakterizirali kao genocid, ključna je namera uništavanja grupe zbog njezine pripadnosti određenoj kategoriji. Grupa mora da čini značajan procent populacije nad kojom se vrši genocid.

Genocid se dakle temelji na nameri i na nekoj ili više od ovih pet radnji.

U Srebrenici desio jedino prvi element, ubijanje. Ubijanje samo po sebi ne znači genocid. Potrebno je s namerom istrebljenja ubiti značajan postotak te etničke, nacionalne, religijske ili rasne grupe.

Ako je u Srebrenici ubijeno 8.000 muškaraca (a taj broj je više puta naučno osporen), to je manje od 0.3 odsto Bošnjaka u BiH. Čak i da su tamo ubijeni i svi civili, to bi bilo manje od 1 odsto bošnjačkog etnosa.

Prema tome, jasno je da broj ubijenih u Srebrenici nije dovoljan da se taj zločin okarakterizuje kao genocid, jer ubijeni Bošnjaci NISU ČINILI ZNAČAJAN PROCENAT BOŠNJAČKE POPULACIJE.

Osim što streljani Bošnjaci nisu činili značajan procenat bošnjačke populacije u BiH, u Srebrenici nikad nije dokazana genocidna namera. Nikad nije dokazano da su Mladić, Karadžić ili bilo tko od političkog ili vojnog vodstva Republike Srpske izdali ikakvo naređenje za streljanje Bošnjaka u Srebrenici.

Čak i da je takvo naređenje nađeno, vodstvu Republike Srpske bilo je jasno da Bošnjaci Srebrenice nisu činili značajan procenat bošnjačke populacije u BiH, pa njihovim uništenjem nisu značajno mogli smanjiti bošnjačku populaciju.

Dakle, zločin u Srebrenici ne može se okarakterizovati kao genocid, jer ne postoji genocidna namera, jer Bošnjaci Srebrenice nisu činili značajan procenat bošnjačke populacije u BiH i jer nikad nije izdata ni pismena ni usmena naredba da se izvrši streljanje Bošnjaka od strane rukovodstva Republike Srpske.

Bošnjaci su nakon zločina u Srebrenici postali većinsko stanovništvo u BiH, prvu put u istoriji prešli su 50% ukupnog stanovništva BiH Kakav je to genocid u kojem populacija nad kojom je navodno izvršen genocid postane procentulano poraste?

Ne postoji genocid u kojem su ubijani samo muškarci.

Ne postoji genocid u kojem je ubijeno samo 0.3 posto neke populacije.

Ne postoji genocid nakon kojeg je populacija na kojom je genocid izvršen procentualno poraste.

Za razliku od Bošnjaka, srpsko stanovništvo se i nakon 1. svetskog rata i nakon 2. svetskog rata i nakon poslednjeg rata smanjivalo.

1900. u Hrvatskoj su Srbi činili više od 25% stanovništva. Danas čine manje od 3%. Srbi su u NDH ubijani, svi, muškarci, žene, deca, starci, nanošene su im teške ozlede, nametani životni uslovi koji dovode do uništenja, prisilno su premeštana deca.

U genocidu nad Srbima u NDH ubijen je značajan procenat srpske populacije, postojala je genocidna namera i pismene i usmene naredbe i zakoni. Nisu ubijani samo muškarci, već svi, deca, žene, starci.

Uviđate li razliku u zločinu u Srebrenici i genocidu nad Srbima u NDH?

Zašto nema rezolucije UN-a o genocidu nad Srbima u NDH?

Zašto nema rezolucije o genocidu nad Indijancima, Herero i Nama plemenima, Indijcima, Aboridžinima, Jermenima, Kongoancima, Albigenezima, Palestincima, Rusima i mnogim drugim?

U mnogim genocidima na svim kontinentima učestvovala je Velika Britanija. Zašto se ne proglasi rezolucija o učestvovanju Velike Britanije u genocidima?

Zašto nema rezolucije o genocidima Vatikana? Zašto ne postoji dan žrtava Vatikana?

Srebrenica je strašan zločin. Velika bratska rana, jer su Srbi i Bošnjaci braća, rod rođeni. Ali ova rezolucija nema za cilj pomirenje Srba i Bošnjaka, niti nama trebaju Nemci, Britanci i zapadnjačke globalističke elite da nas mire.

Ova rezolucija ima za cilj iznuđivanje, skrivanje istine i nametanje žiga genocidnosti srpskog narodu, jedinom narodu na Balkanu koji je zaista doživio genocid i u 20. veku i u vekovima turskih i austrijskih okupacija.

Srpski narod nije genocidan narod, nego stradalnički, patnički narod, ponosan i hrabar. Što god da su htjeli postići ovom rezolucijom, postići će suprotno.

Smail beg Šarić bio je heroj turske vojske, kapetan lepog grada Stolca. Jednom prilikom, upitan o svom prezimenu, izjavio je: „Srbin se rađa u krvi, živi u krvi i umire u krvi. Časno je nositi ime tog naroda!“

Dnevnik/Borba