Odakle naziv Đačko igralište?

Posle oslobođenja 1918. godine, zbog povećanja broja učenika, omalena sala Velike pravoslavne novosadske gimnazije, odnosno današnje Gimnazije „Jovan Jovanović Zmaj”, više nije mogla da zadovolji potrebe nastave fizičkog vaspitanja pa je tadašnja uprava škole tražila način da prevaziđe taj problem.

– Uprava je osmislila projekat da se u tadašnjem močvarnom delu Novog Sada – Limanu izgradi igralište za učenike te gimnazije, a ideja je potekla od direktora Mirka Balubdžića i nastavili su je njegovi naslednici na toj poziciji – objašnjava direktor Istorijskog arhiva grada Petar Đurđev. – Ključna pomoć za njegovu izgradnju došla je od tadašnjih i bivših učenika Gimnazije, koji su nesebičnim radom pretvorili močvarno tlo u sportsko borilište. Bivši učenik škole, inžinjer Milutin Tatić osmislio je i napravio plan izgradnje, a igralište je nivelisano dobrovoljnim radom učenika Gimnazije i nastavnika.

Finansijska pomoć za izgradnju došla je i od Kraljevske banske uprave Dunavske banovine, Gradskog načelstva, roditelja i građana. Gradsko poglavarstvo Novog Sada je, nakon odobrenja Ministarstva finansija, odlukom od 7. decembra 1935. godine ustupilo besplatno Upravi Državne muške realne gimnazije kralja Aleksandra Prvog (kako se „Jovina” gimnazija zvala tridesetih godina prošlog veka) zemljište u dimenzijama 200 puta 150 metara na period od 1. maja 1935. godine do 31. aprila 1945. godine. Uslovi su bili da, radi priznanja prava vlasništva, Gimnazija mora godišnje da plaća Gradskom poglavarstvu 110 dinara i da se zemljište može koristiti isključivo u tražene svrhe. Gradsko veće pravdalo je tu odluku namerom da poboljša fizičko, zdrastveno i moralno vaspitanje školske omladine. Grad je zauzvrat za finansijsku pomoć koju je dao za igradnju igrališta tražio od Uprave škole da u svako doba može da ga upotrebi za svrhe obaveznog telesnog vaspitanja. Uprava škole je sa zebnjom primila taj zahtev zbog straha od nesavesnog ponašanja đaka iz drugih škola, kao i zbog potencijalne štete na spravama i u botaničkoj bašti.

– Tadašnji direktor gimnazije dr Branko Magarašević je pokrenuo akciju za uređenje prostora, pa je na osnovu odluke Gradskog poglavarsta, Gimnazija dobila pravo da u Ulici Savke Subotić izgradi prizemnu stambenu zgradu za čuvara igrališta, a projektant zgrade je bio Haler Henrik – kaže Đurđev. – Da bi se prostor Đačkog igrališta oplemenio, Uprava škola se obratila Gradu za pomoć radi izgradnje botaniče bašte. Osim estetskog utiska, botanička bašta je trebala da poslužio i kao sredstvo za konkretizaciju pređenog nastavnog gradiva iz prirodnih nauka. Gradsko veće Novog Sada je 30. decembra 1935. godine donelo odluku da se iz Gradskog rasadnika Gimnaziji prodaju sadnice s popustom od 75 odsto.

Kada je završena izgradnja, Đačko igralište je imalo glavno igralište (gde je danas teren za fudbal), kružno trkalište (koje se zimi pretvaralo u klizalište), prostor za skok uvis i udalj, igralište za tenis i odbojku, te oporavilište, dok su tribine mogle da prime 5.000 gledalaca. Svečano otvaranje zbilo se u 10 časova, 31. maja 1936 godine. Po rečima Petra Đurđeva, obavljeno je osvećenje zastava svih novosadskih podmladaka Jadranske straže, a osvećenju su prisustvovali gradski čelnici, predstavnici Crkve i mnogobrojni izaslanici svih državnih i samoupravnih nadleštava, kao i delegati svih prosvetnih, humanih i nacionalnih organizacija. Prisustvovala je i delegacija od 25 učenika s dva vaspitača Gimnazije kralja Aleksandra Prvog iz Beograda, a na javnim vežbama učestovali su i učenici Karlovačke gimnazije pod vođstvom nastavnika gimnastike Žarka Zličića.

        S. Kovač