Dobrica Ćosić je u Deobama svjesno težio ka dramskoj napetosti i nizu sukoba u romanu – na čestoj dramatizaciji romana. To je često drama svijesti, ali i drama sukoba među junacima. Ćosić pojedina poglavlja romana sasvim približava dramskoj formi. On je težio jedinstvu „drame svesti“ i drame istorije, što je specifično svojstvo njegovoga književnog dara.
