Dan primirja u Prvom svetskom ratu

Primirje u Prvom svetskom ratu je potpisano na današnji dan 1918. godine u šumi kod francuskog grada Kompjenja, u specijalnom vagonu maršala Ferdinanda Foša, i bilo je na snazi sve do zaključivanja konačnog mirovnog sporazuma u Versaju, 28. juna 1919. godine.

Dan primirja se obeležava u isto vreme u svim glavnim gradovima država pobednica.

Dokument koji je uglavnom sastavio francuski maršal i vrhovni komandant savezničkih vojski Ferdinand Foš u osnovi je predviđao prekid neprijateljstva, povlačenje nemačkih trupa iza granica, neuništavanje infrastrukture, razmenu zarobljenika, obećanje reparacija, uništavanje nemačkih ratnih brodova i podmornica, kao i postupanje tokom primirja.

Broj žrtava u Prvom svetskom ratu, prema istorijskim podacima, premašio je 15 miliona ljudi, od kojih je oko devet miliona vojnih žrtava, dok je 22 miliona ranjenih.

Ceremonija kod Spomen-kosturnice branilaca Beograda u Prvom svetskom ratu počinje u 11 časova, kada je 1918. godine primirje stupilo na snagu.

Prisustvovaće visoki predstavnici Vojske Srbije, Grada Beograda, kao i diplomatski i vojni izaslanici više zemalja.

Ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Zoran Đorđević predvodiće u ime Vlade Srbije centralnu državnu ceremoniju polaganja venaca i odavanja počasti.

"Republika Srbija se sa ponosom i pijetetom seća stotina hiljada civila i ratnika, nevino i junački postradalih u borbama za odbranu i oslobođenje domovine tokom četiri ratne godine", saopštilo je Ministarstvo.

U Srbiji je ovaj praznik prvi put zvanično obeležen 2012. godine.

Centralna državna ceremonija kod Spomen-kosturnice branilaca Beograda u Prvom svetskom ratu čin je odavanja počasti svim pripadnicima oružanih snaga i civilima, nevino nastradalim tokom Prvog svetskog rata. Ona se svrstava u red najznačajnijih ceremonija koje se toga dana u isto vreme, u svim glavnim gradovima državama-pobednicama u Prvom svetskom ratu, održava u čast godišnjice velikog istorijskog događaja.

Republika Srbija se s ponosom i pijetetom seća stotina hiljada civila i ratnika, nevino i junački postradalih u borbama za odbranu i oslobođenje domovine tokom četiri ratne godine (1914-1918).

Natalijina ramonda – cvet koji se nosi kao zvaničan simbol primirja – govori o srpskom narodu, iskušenjima koja je prošao tokom i posle Prvog svetskog rata i o vaskrsnuću Srbije.

Krajem 19. veka u okolini Niša taj cvet je primetio dvorski lekar Obrenovića, Sava Petrović. Ramonda njemu duguje otkriće, a kraljici Nataliji Obrenović ime – inspirisano njenom lepotom.

Natalijina ramonda je biljka višestruke simbolike za srpski narod. Ta zaštićena vrsta poznata je i kao cvet feniks i govori o srpskom narodu i iskušenjima kroz koja je prošao u Velikom ratu.  

Biolozi kažu da je Natalijina ramonda preživela ledeno doba i danas naseljava područje centralnog Balkana.

Možemo se naći u severnoj Grčkoj, Makedoniji, delovima Srbije. Ima je i u Botaničkoj bašti u Beogradu, a najlepša je u proleće, kada cveta.

To je biljka koja ima zapanjujuću sposobnost da vaskrsava nakon što je potpuno osušena.

Dovoljna je jedna kap vode da oživi. Zato je zovu i cvet feniks.

Navodno je 1928. botaničar Pavel Černjavski slučajno prosuo vodu na herbarijum u kome se nalazio uzorak osušene Natalijine ramonde i ona je nakon toga oživela.  

Po ugledu na rusku georgijevsku lentu i britansku bulku – "popi", i Ramonda nosi simboliku pobede. 

Ova biljka je endemska vrsta sa Kajmakčalana, gde se odigrala jedna od najvažnijih bitaka u Prvom svetskom ratu, kada je srpska vojska 1916. godine odnela važnu pobedu.

Natalijina ramonda se nalazi na spisku retkih biljaka Evrope, a u Srbiji je zaštićena vrsta, kao prirodna retkost.

Stanište joj je u pukotinama krečnjačkih stena na nadmorskoj visini od 350 do 2.150 metara, na na Suvoj planini, u Sićevačkoj klisuri.