INDUSTRIJSKE ZONE  Gde stignu investitori, odlazi nezaposlenost

Kada je pre nešto više od dve godine pokrajinski sekretar za privredu Ivan Đoković prezentovao analizu inudstrijskih zona u Vojvodini, izneo je podatak da se 118 industrijskih zona u pokrajini prostire na oko 20.000 hektara.

– One su različito opremljene: dok pojedine imaju odličnu infrastrukturu, u drugima nema ni vode ni kanalizacije, a često ni struje. U te druge investitori će teško doći jer nemaju ono osnovno što svaki ulagač traži. Procenjujemo da u 23 industrijske zone treba podržati lokalne samouprave da do kraja pripreme odgovarajuću tehničku dokumentaciju i naprave prostor koji bi odgovarao ulagačima – ukazao je Đoković. – Među njima je 19 zona koje su u trećoj i četvrtoj kategoriji  razvijenosti, a četiri su blizu prve grupe, ali im treba podsticaj.

Tada je procenjeno da u neopremljene industrijske zone u nekim vojvođanskim opštinama treba uložiti oko tri milijarde dinara da bi se one stavile u funkciju. Neke od industrijskih zona upravo u nerazvijenijim opštinama Vojvodine su bile zapuštene, potrebno je renoviranje poslovnog prostora, a ponegde je jedino rešenje viđeno u rušenju starih hala i gradnji novih.

Koliko su razvijene i moderno uređene industrijske zone važne najbolje se videlo iz Đokovićevog podatka da one u Novom Sadu, Staroj Pazovi, Inđiji i Subotici rade dobro jer su u njima svetski poznate i renomirane kompanije, poput „Simensa” i „Svarovskog”, dok je i ona u Zrenjaninu privukla renomirane ulagače.

Pomoć stiže

Protekle dve godine Pokrajina je nastojala da pomogne upravo lokalnim samoupravama u kojima industrijske zone nisu bile uređene ili čak nisu taj posao ni započele. Danas oko 30 vojvođanskih opština raspolaže industrijskim zonama koje su u potpunosti opremljene infrastrukturom, s tim što u nekoliko njih više nema slobodnih placeva, što je doprinelo da se šire i na druge lokacije.

– Drugi se teže snalaze i zato ćemo podsticati one lokalne samouprave u koje se slilo najmanje novca da bi se nivo njihove razvijenosti podigao. Najnerazvijeniji deo Vojvodine po pitanju uređenosti industrijskih zona je Banat, i tu smo spremni znatno da pomognemo dolazak investitora – poručio je Đoković.

Da su zaista kompletno opremljene industrijske zone u vojvođanskim opštinama „mamac” za domaće i strane investitore, potvrđuju i podaci iz Mape regionalnog razvoja Agencije za privredne registre za prvu polovinu ove godine, iz koje se vidi koliko ima aktivnih privrednih društava, preduzetnika, ali i nezaposlenih. Naime, po tim podacima, najviše aktivnih privrednih društava ima Novi Sad – 10.248, Subotica – 3.217, Pančevo – 1.584, Zrenjanin – 1.140, Stara Pazova – 1.128,  Sombor – 961, Sremska Mitrovica – 768, Inđija – 717, Bačka Palanka – 706 ...

U tim vojvođanskim lokalnim samouprava na kraju prvog polugodišta ove godine, po podacima APR-a, ima i najviše aktivnih preduzetnika. Tako ih je u Novom Sadu na kraju juna bilo 18.720, Subotici 3.960, Pančevu 5.228, Zrenjaninu 3.416, Staroj Pazovi 2.974, Somboru 2.339, Sremskoj Mitrovici 2.046, Inđiji 1.567, Bačkoj Palanci 1.409...

Veći broj aktivnih privrednih društava i aktivnih preduzetnika u tim lokalnim samoupravama doprinosi tome da veći broj radnika ima radno mesto pa se, samim tim, porezima na njihove zarade više pune opštinski odnosno gradski buyeti, a s druge strane, manje je nezaposlenih na Birou rada. Podaci iz Mape regionalnog razvoja APR-a pokazuju da je, recimo, Inđija, koja je znatno manja od mnogih vojvođanskih opština, na kraju juna imala samo 1.567 nezaposlenih. Ili, da je u Subotici 4.622 nezaposlena, u Pećincima  765...

Prosečna neto zarada zaposlenih u vojvođanskim opštinama takođe oslikava rad industrijskih zona u njima, jer u onima u kojima je više privrednih društava i preduzetnika i plate radnika su više i na kraju juna su bile blizu pokrajinskog proseka, dok u onima u kojima je uređenje industrijskih zona  u toku – mada ima i onih koje se na to tek pripremaju – i zarade zaposlenih su manje od 40.000 dinara mesečno.

        LJ. Malešević