Izložba Ignjata Joba u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog
Stvaralaštvu Ignjata Joba (1895–1936) jednog od najznačajnijih slikara hrvatske moderne umetnosti, ali i autora koji je zapažene korake u karijeri načinio na beogradskoj likovnoj sceni tokom treće i četvrte decenije HH veka, posvećena je izložba koja će u četvrtak u 19 časova biti otvorena u Spomen zbirci Pavla Beljanskog.
Postavka nazvana “Vatra Mediterana”, čiji je autor istoričar umetnosti iz Zagreba prof. dr Zvonko Maković, obuhvatiće 34 ostvarenja Ignjata Joba, a realizuje se u saradnji sa Modernom galerijom iz Zagreba. Kustos izložbe je Jasmina Jakšić Subić iz Spomen zbirke.
Jobov opus čini oko 250 slika, a razdoblje pune slikarske snage trajalo je svega sedam godina, ali kako ukazuje dr Zvonko Maković promatrajući njegovo delo u kontekstu vremena lako se prepoznaje pripadanje jednoj hibridnoj poetici koju u bitnoj meri determinišu pojačana ekspresivnost i maksimalno poverenje u snagu boje. Po Makovićevim rečima, u tom zgusnutom vremenu slikar je radio grčevito, shvatajući slikanje kao euforičnu, čisto instinktivnu reakciju na zbivanja iz svoje bliske stvarnosti, ali i duboko ličnih doživljaja. Motivi su mu, zapravo, vrlo jednostavni: to su prizori iz svakodnevnog života u pretežno malim mestima mediteranskog podneblja.
– Ono što Jobovu umetnost čini autentičnom, jedinstvenom i velikom, to je način kojim je on uspevao neposredno viđene fragmente stvarnosti utkati u svet svojih slika. S neskrivenim realističkim afinitetom on zahvata mnogobrojne, naoko nebitne detalje - navodi Maković. - Međutim, nikada mu sam svet nije bio glavni cilj ni pripovedanja, ni slikanja. Brzim i sigurnim potezima hvata glavne tačke događanja, a urođenim osećajem za sintezu postiže krajnju uverljivost. Prepuštanje potpunoj slobodi i osećanje te slobode bitne su osobine koje ga izdvajaju iz širokog kruga kolorističkog ili „drugog“ ekspresionizma toga vremena:
Tragični uticaj Prvog svetskog rata obeležili su početke Jobovog umetničkog formiranja u rodnom Dubrovniku. U Zagrebu 1917. upisuje studije slikarstva, a prvi radovi ne pružaju još neke naznake iz kojih bi se mogle prepoznati vrednosti budućeg umetnika. Krajem 1921. odlazi u Beograd i nekoliko godina živi u Srbiji u siromaštvu i bolesti kada nastaje serija slika tzv. minijaturne faze u kojima prevladavaju motivi iz rodnog mediteranskog podneblja. Intenzivno slika pokazujući veliki potencijal koji će se realizovati nekoliko godina kasnije kada se vrati svom ishodištu, Mediteranu. Početkom 30- ih godina počinje siloviti rast Jobovog rada, slikaće intenzivno, grčevito, grozničavo sve do trenutka fizičke onemoćalosti 1935. kada mu je bolest uznapredovala, i potpuno iscrpljen preminuo je u Zagrebu aprila 1936. godine.
N. Popov