Srećan broj 13

 šala povodom “nesrećnog broja”, 13. izdanja festivala kratkog filma i njegovih autora. Može biti posebno koristan zbog mladih autora i publike koji na njemu uživaju posebnu pažnju. Program prvog dana imao je preludij u vidu selekcije Kinoklubaša, kolokvijalno nazivajući “stare” autore ovog važnog delića novosadske filmske scene.

Od paklene realnosti do rajske prirode filmova “Pakao” Filipa Markovinovića, “Cveće zla” Sabolča Tolnaija, “Šampion” Slobodana Brankovića, “Mi i o(p)stale ptice” Srđana Đuranovića, put je vodio preko strmih litica paradoksa savremene ljudske egzistencije, koju autori u igranoj ili dokumentarnoj formi uglavnom biraju da prikažu sa posebnim osećajem za angažovani, aktivistički ton svojih ostvarenja. Kratki metar, kako ga filmofili zovu, oduvek je bio pogodan za iskren i čist stav, za razliku od svog dalekog rođaka, “stori teling” marketinga.

“Pakao” Filipa Markovinovića je fanastična priča o čoveku koji se budi u praznom gradu i traži druge da bi našao sebe. Ovo je bila novosadska premijera novog filma čoveka koji radi i kao selektor festivala Filmski front.

“Cveće zla” je rađen kao humoristički nemi film, što je vrlo indikativno zbog socijalne teme koju prikazuje - naličje novovekovne industrijalizacije - propast privatizacije. Sto godina kasnije od Čaplina i obećavajućeg 20. veka koji je razočarao, Tolnai se vraća izvornoj farsi i satiri, koja ima sjajne promene ritma, apstraktne i psihodelične muzičke detalje koji odaju prisustvo nove izgubljene osećajnosti. Na filmu je radila ili u njemu glumi bitna ekipa subotičkih umetnika - pisaca, glumaca, plesača i koreografa.



“Šampion” je direkt u pleksus. Slobodan Branković u njemu prikazuje bedu nekadašnjeg državnog prvaka u boksu i uspešnog međunarodnog sportiste, Ljubiše Avramelovića, koji živi u pregrađenoj štali i radi kao čistač ulica. Kao što je sam opisao, Ljubiša se uvek borio do kraja, pa i sad to radi. Kao da u bedi stvarno može i da se pobedi. Njegov sportski duh iskrzan je nesportskom politikom i nekadašnje i sadašnje zemlje, u kojoj vrediš nešto samo dok mogu s tobom da se slikaju.



“Mi i o(p)stale ptice” Srđana Đuranovića je posveta čovekovom možda ne naboljem, ali sigurno najbližem prijatelju - ptici. Kroz nekoliko uzbudljivo snimljenih i dočaranih sekvenci iz života te pernate populacije, nižu se i (ne)ljudske priče o suživotu ove dve vrste. Kod jednog čoveka roda gradi gnezdo, drugi hrani i broji labudove na Moravi, dok treći svaki dan voli da se opušta sa golubovima. Kada dođe red na onoga koji iz neznanja ili bahatosti hemijskim sredstvima posipa lešine iz svog domaćinstva, onda je simbioza ozbiljno narušena. Film tako projektuje snažne emocije spram sveta koji nas okružuje i, osim audio-vizuelnih, postiže univerzalna značenja.



Deo selekcije 13. filmskog fronta u Kulturnom centru Novog Sada bio je posvećen Pančevo film festivalu, a redovni delovi regionalnoj i međunarodnoj selekciji čiji će pobednici biti poznati večeras, na zatvaranju. A pre toga - “Da zlo ne čuje” - specijalna antiurokljiva selekcija kratkih horor filmova.



I.Burić