U MIŠKOLCU NA SEVEROISTOKU MAĐARSKE Banja u pećini – magnet za turiste

Naime, u blizini ovog mađarskog grada je planina Bik (Bükk) i brdo Avaš, a pored njega protiče reka Šajo. Ono što će vas prvo privući da pređete toliki put je atraktivna banja u pećini, no odvojite i malo vremena da obiđete grad.

Miškolc je naseljen većinom Mađarima, ali ima nešto Slovaka i Rumuna. Ukoliko ne govorite mađarski, komunikacija ide teže, ipak uvek se nađe neko ko razume bar malo engleski ili nemački jezik. Nekada je u ovom gradu osim već pomenutih nacija bila i mala kolonija cincara i srpskog življa. Postojala je pravoslavna crkva i škola.

Smatra se da je područje Miškolca naseljeno još od praistorije, ali prvi zabeleženi spisi potiču iz XIII veka, a u XIV veku za vreme kralja Lajoša I Anžujskog grad je postao poznati trgovinski centar. Od tada grad se razvija i raste sve do XVI veka i dolaska Turaka koji ga spaljuju. Kada ga je Leopold I oslobodio, ponovo počinje da se razvija pod vlašću Habzburga. Međutim, polovinom XIX veka grad pogađa veliki požar i čak dve trećine njegovih građevina strada, a krajem veka ga je zadesila i velika poplava. Grad je kao feniks iz pepela uspevao da se digne, obnavlja i današnji izlged starog jezgra većinom je iz tog vremena, mada je trpeo razaranja i tokom Drugog svetskog rata.

Znamenitost ovog grada i njegov deo je brdo Avaš visine 283 metra gde se nalazi zamak Diošđer – prava je atrakcija za turiste. Ime zamka je složenica od dve reči orah (dió) i prsten, krug (győr). Naime, ovaj zamak je nekada bio okružen orahovom šumom.

Smatra se je da prvi zamak na ovom mestu sagrađen u XII veku, ali je bio uništen u vreme mongolskih osvajanja Evrope. Zamak, koji i danas postoji i odoleva vremenu, je podignut je za vreme kralja Bele IV (XIII vek), a dorađen sredinom XVI veka. Nekada su Miškolc i Diošđer bili dva odvojena mesta, ali su se razvojem grada spojili.

Posle Prvog svetskog rata u njemu počinje da se razvija teška industrija koja je u vreme socijalističkog perioda još više uticala da grad poraste i postane regionalni centar. Međutim, tokom tranzicije ti veliki kombinati propadaju i grad tada gubi čak 15 procenata stanovništva. Danas Miškolc ima preko 150 hiljada stanovnika i četvrti je po veličini u Mađarskoj. On je trgovački, univerzitetski i kulturni centar, a ulaganjem u banje podstiče se turizam.

Zgrade u centru koje daju lik Miškolcu su većinom obnovljene, a ulice koje podsećaju na novosadsku Dunavsku pune su kafeterija i restorana koji vas mame da uživate u lepom ambijentu i dobroj ponudi. Pored mađarskih specijaliteta, nudi se sve ono što spada u internacionalnu kuhinju – pa se tako mogu naći i pice i hamburgeri obojeni lokalnim aromama. Po poslasticama naši susedi Mađari su nadaleko poznati, pa će ove đakonije sigurno zadovoljiti vašu želju za slatkišima.

Ipak, najveća aktrakcija koja uveliko privlači turiste iz Srbije je Miškolctapolc ili Barlang furdo, odnosno pećinsko kupatilo. Ovaj banjski kompleks je od grada udaljen oko 10 kilometara i zaista se deo ovog prostora nalazi u pećini. Posetioci mogu da uživaju u termalnoj i lekovitoj vodi koja prolazi kroz pravi lavirint hodnika i odmorišta čineći ovaj prostor još zanimljivijim.

Osim ovih bazena postoje i 5 otkrivenih bazena smeštenih u lepo uređenom prostoru, ali oni rade samo tokom leta.Mada je u ovoj banji naglasak na relaksaciji i uživanju, njena voda je blagotvorna za nervni sistem, mišiće i degerativne tegobe. Preporuka je da ukoliko želite da je posetite to bude u toku radne nedelje, kada je gužva, a samim tim i buka, manja, pa da zaista možete da na miru uživate u onome što pruža ova jedinstvena banja.

Tekst i foto: Marina Jablanov Stojanović