Zvezde Njujork siti baleta zasjale na sceni Srpskog narodnog pozorišta

I ovog puta smo ih doživeli, gledajući virtuoznost solista i prvaka Njujork siti baleta, koji su nastupili tačno godinu dana nakon što je njihovo gostovanje otkazano prošle godine zbog pandemije.

U Americi su ovi plesači mesecima nakon toga bili uskraćeni za nastupe, a kako je podsetila direktorka Beogradskog festivala igre Aja Jung, obraćajući se sa scene neposredno pred njihov nastup u SNP-u, virus je ugasio dve trećine umetničkih profesija baš u njihovom gradu i nemilosrdno iseljavao ljude, kojima se do tada svake večeri divilo i aplaudiralo, one koji su činili obične živote posebnim.

- Prošlo je dvanaest meseci od kako su ovi umetnici nastupili u Tel Avivu i Budimpešti, a onda, umesto da ih sačekamo ovde u Novom Sadu i Beogradu, vratili smo ih prvim, odnosno poslednjim avionom za Ameriku. I sve to vreme publika BFI uglavnom čuva ulaznice, raspituje se, i stalno čeka ovaj, i sve druge nastupe. Ozbiljan je to razlog da ne odustanemo. Program, baš kao i punoletstvo vas tera, da pokažete svu ozbiljnost, upornost, odgovornost. U ime svih onih prethodnih sedamnaest godina, koje takođe nisu bile jednostavne. Virus i dalje režira, i surovo se poigrava sa svima nama. Još uvek uzima živote, plaši nas, puni bolnice, menja planove, prizemljuje avione, zatvara aerodrome, uvodi strašne mere, ali smo večeras tu, u pozorištu, svesni da je sve ovo što danas živimo, uprkos nevremenu, jedna od onih životnih priča, važna za ove, i sve druge umetnike, za umetnost, i nas same. Priča koja povezuje Njujork i Novi Sad, čineći distancu zanemarljivom – istakla je Aja Jung.

Koreografske numere, koje su osmislili i klasici poput Žorža Balanšina, kao i savremeni autori, pa i sami igrači, nizale su se na sceni SNP – a, uz zvuke muzike širokog dijapazona, od Čajkovskog, Adama, Bizea, Vijenjavskog i Pjacole, do Majka Yeksona. Gledali smo, između ostalih, numere klasičnog Pa-de-dea, kao “Dijamante”, u koreografiji legendarnog Žorža Balanšina, na muziku Čajkovskog. Muzika Majkla Yeksona, inspirisala je igrače Denisa Droziuka i Antoninu Skobinu, da osmisle i izvedu koreografiju pod nazivom “Neodoljivo”. Na muziku Henrika Vijenjavskog, koju su uživo izvodili Ana Silvestru za klavirom, i Rafael Butaru na violini, koreografiju Johana Koborga, pod nazivom “Đavolci”, izveo je izuzetni plesač Danijel Ulbriht.

On je bio i jedan od plesača, uz Denisa Droziuka i Jozefa Gatija, koji su osmislili koreografiju „Tri muškarca“, rađenu na muziku Astora Pjacole, i njenim izvođenjem maestralno završili ovo blistavo baletsko veče, uz buran aplauz, koji bi sigurno bio praćen i zvižducima oduševljenja, da to nisu onemogućile maske na licima publike.  

Zahvalnost na podršci Beogradskom festivalu igre, koja nije izostala, uprkos brojnim otežavajućim okolnostima zbog pandemije, sa scene je Aja Jung uputila mnogima, najpre upravi čuvene američke trupe Njujork siti baleta, zbog saradnje, „kakvu nisu mogli ni da zamisle“, zatim Balanšinovoj fondaciji, i igračima koje smo gledali, ali iznad svega publici, zbog koje se igra nastavlja, baš u Novom Sadu. Zvezde Njujork siti baleta nastupile su sinoć u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u Beogradu.

Pored Uprave SNP a, Aja Jung je navela da ogromnu zahvalnost duguju Ministarstvu kulture i informisanja Srbije, Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu, Gradu Novom Sadu, Gradu Beogradu i mnogim kompanijama.      

N. Pejčić