Pisarevu Medalja kulture za ukupno stvaralaštvo

Kako je navedeno u obrazloženju nagrade, „već četiri desetleća traje njegova književna (i novinarska) avantura. Za to vreme on se, kao i njegov brat-blizanac Miki Šepard, poigrava s klasičnim književnim obrascima, bivajući, svagde, od rane do zrele postmoderne, s one strane realnog sameravanja stanja stvari. Njegov književni habitus overava stav - ne razmišljati linearno, odnosno, stav, da je neophodno da svaka priča, više svega, mora da bude zanimljiva, te da je neophodno da se, za svaku, šije novo odelo. Knjige Đorđa Pisareva su, kako je utvrdila književna kritika, neka vrsta mape skrivalice, koja je kadra da izdrži čikanja najprobranijeg dela čitalaštva, te da one, u korenu, menjaju sastav i smisao stvarnosti, i mogu se razumevati kao vešto usaglašen spoj mašte, faktografije i citata. U opštesvetskom Vavilonu, u kojem, udova rasutih, savremeni čovek ore i seje zlo, pa se, u suzi, mrve njegovi kapci, otežali, Pisarev je, u petnaestak knjiga romana, pripovedaka i eseja, ovenčanih uglednim književnim nagradama, kontinualno, overavao reči kritičara - da je književnost, za njega, centar sveta, ezoterično mesto i, pre svega, brana hipervulgarnoj svakodnevici“.

Đorđe Pisarev se na domaćem književnom nebu pojavio se 1983, potpisujući s Franjom Petrinovićem „Mimezis mimezis romana”, a potom su došle „Knjiga gospodara priča” (1987), „Knjige naroda lutaka” (1988)...  Zastupljen je u dvadesetak antologija i izbora srpske priče. Bio je glavni urednik časopisa “Polja”, urednik “Glasa omladine”, Prve knjige Matice srpske,  Srpskog književnog magazina, edicije Nova proza u “Prometeju”, a dugogodišnji je i urednik u listu „Dnevnik”. Kao dramaturg i dramski pisac godinama sarađivao sa pozorištem Brod Teatar, gde mu je izvedeno pet dramskih komada. U Narodnom pozorištu Kikinda i SNP-u postavljeni su njegovi tekstovi “Juri Golec i život bez smisla”, odnosno „Velika očekivanja”. Dobitnik je niza književnih priznanja, poput nagrada “Borislav Pekić”, “Laza Kostić”, “Stevan Pešić”, “Karolj Sirmai”, “Stanislav Lem”, DKV za knjigu godine...

Nagrada Iskra kulture za savremeno stvaralaštvo mladom autoru do 35 godina dobila je likovna umetnica Gala Čaki, koja je završila studije na dva master programa na Akademiji umetnosti u Novom Sadu i tako postala prvi student koji je to ostvario na polju likovnog stvaralaštva u Vojvodini. Studije su krunisane samostalnom izložbom u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine 2011. koja joj je donela stipendiju Ruth Katzman, fondacije iz Njujorka.

Potom su usledile stipendije u Indiji Raghurajpur International Art/Craft Edžćange, kao vid usavršavanja i stipendija Artles creative centar, Hameenkdžro,u Finskoj. Na poziv Gaja Maleveza galeriste iz Belgije, oslikala jemonumentalni mural u istorijskom delu grada Namura. Usledili su pozivi za učestvovanje na Zhangjiajie umetničkom kampu u Kini, zatim tri poziva u Sloveniju, od kojih je jedan Međunarodni simpozijum keramike kao i u Takahara Furusato muzeju u Japanu, nakon tri godine učenja japanskog jezika. Njena slikarska dela nagrađena su u Kataru i Abu Dabiju od strane tamošnjih Ministarstava kulture. Jedna od najvažnijih izložbi je učešće na svetskom bijenalu umetnosti u Pekingu, gde je predstavljala Srbiju. Pored Srbije izlagala je u Kanadi, SAD, Rusiji, Kini, Japanu, Koreji, Singapuru, Indoneziju... Gala Čaki je završila i doktorske studije na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu.

Zdenka Valent Belić (1975) dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost za, kako je navedeno u obrazloženju  istrajnopovezivanje ljudi i kultura, ono što je u osnovi ljudske potrebe za kulturnim i duhovnim uzdizanjem, srž interkulturalnosti i multikulturalnosti kako u Novom Sadu u kojem živi, tako i u Vojvodini, Srbiji, regionu i Evropi. Zdenka Valent Belić je glavna i odgovorna urednica časopisa „Nový život“, književni i sudski prevodilac, profesorka slovačkog jezika i književnosti, bibliotekarka, pesnikinja i esejistkinja. Diplomirala na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, a doktorantkinja je na Katedri estetike Univerziteta Komenskog u Bratislavi. Radila je u Gradskoj biblioteci, a od 2012. u Pokrajinskoj vladi je prevodilac za slovački jezik. Više od dvadeset godina se bavi književnim prevođenjem i prevela je više od pedeset značajnih dela, većinom slovačkih proznih klasika na srpski jezik i veliki broj istaknutih srpskih pesnika na slovački jezik. Njene zbirke poezije objavljivane su na slovačkom, engleskom i srpskom jeziku, autorke je i knjige za decu, zbirke eseja, kao i knjige razgovora „Imigranti u Vavilonskoj kuli“, o identitetu. Dobitnica je nagrada za prevod: „Pavel Orsag Hvjezdoslav“ i nagrade Društva književnika Vojvodine za prevod godine. Potpredsednica je Društva novosadskih književnika i glavna urednica njihovih izdanja.

Medalja kulture za očuvanje kulturnog nasleđa pripala je dr Gorani Raičević, redovnom profesoru Filozofskog fakulteta u Novom Sadu - Odseka za srpsku književnost. Ona je autor preko 130 naučnih radova i 8 monografija. Izuzetan doprinos dala je u izučavanju dela Miloša Crnjanskog a kruna njenog dvodecenijskog istraživanja poetike Miloša Crnjanskog je njena monografska studija „Agon i melanholija: Život i delo Miloša Crnjanskog“. U svom naučnom radu bavi se poetikom Ive Andrića, a u njenom naučnom opusu nalaze se radovi o Veljku Petroviću, Lazi Kostiću, Branku Radičeviću, Aleksandru Tišmi, Isidori Sekulić, Milanu Kašaninu, Đuri Jakšiću, Dušanu Vasiljevu, Sretenu Mariću, Borivoju Marinkoviću, Radomiru Konstantinoviću. Bila je urednica celokupnih dela Aleksandra Tišme, priredila je više knjiga a prevodi sa engleskog i francuskog. Član je Upravnog odbora Matice srpske, Odbora za književnost i jezik Matice srpske, Odbora Rukopisnog odeljenja Matice srpske, Upravnog odbora Zadužbine Miloš Crnjanski.

Svečano uručenje nagrada biće u četvrtak, 2. decembra, u 18 časova u Svečanom holu Pokrajinske vlade.  

N. Popov