Estetika Aleksandra Popovića

Uz ovu najavu u uvodniku, Miloš Latinović, urednik ovog časopisa u izdanju Sterijinog pozorja, dodaje da ovaj deo upotpunjuje “odličan analitički tekst rediteljke Jane Maričić”.

Dejanu Mijaču takođe je posvećen jedan blok ovog broja “Scene”, u kojem je objavljena beleška Darinke Nikolić, autorke monografije o ovom našem istaknutom pozorišnom reditelju. Monografija “Dejan Mijač - novosadske i druge godine” nastala je iz obimne građe koju je, po rečima Darinke Nikolić, trebalo “klasifikovati, prirediti smisleno...dakle blagi haos.”

- Iz haosa pomalja se, sama po sebi nameće, svakako i nepravedno spram fascinantne Mijačeve ukupne rediteljske karijere, sledeća konstatacija: dve predstave stoje mimo svih uz ime Dejana Mijača: “Pokondirena tikva” Jovana Sterije Popovića i “Golubnjača” Jovana Radulovića. Obe u Srpskom narodnom pozorištu. Prvom je “otvorio potpuno novo poglavlje u reinterpretaciji naše dramske klasike”, obavezao sledbenike, vinuo se među zvezde, među najznačajnija imena jugoslovenske režije, a donela mu je i pregršt priznanja i prvu - od potonjeg rekordnog niza - Sterijinu nagradu! Druga...Pa, za početak, i bez obzira na njene pozorišne kvalitete, bila je tek kolateralna šteta u “igrama prestola” na jugoslovenski način, odnosno u krvavom raspletu jugoslovenske “bajke” - piše Darinka Nikolić u uvodnoj belešci pomenute monografije, o kojoj u ovom broju “Scene” pišu i njen urednik Aleksandar Milosavljević i teatrolog Petar Marjanović.

Nekoliko tekstova u ovom broju “Scene” posvećeno je režiji komada za decu, a svoje viđenje u njima izneli su Ivana Dimić, Tatjana Mandić Rigonat, Staša Koprivica, Iva Milošević i Vladimir Lazić. Ovaj temat pod nazivom “Bajka - vodič kroz odrastanje” priredila je Sonja Ćirić. Pored niza ostalih priloga u ovom broju “Scene”, objavljena je i u celosti drama “Moćni renyeri ne plaču” mlade autorke Tijane Grumić.

Naredni, broj 2 časopisa “Scena” za ovu godinu (april - jun), nudi intervjue sa selektorom proteklog Sterijinog pozorja Boškom Milinom, glumcem Predragom Ejdusom, i dramaturškinjom Sarom Beinat. Objavljena je u celosti i njena drama “Fotokopije”, takođe i drame “Šegrt i grejno telo” Aleksandra Popovića, kome je posvećeno nekoliko tekstova, i “Bacači prstiju” Ive Brdar.   

- Različit od pozorišnog i dramskog jezika koji figurira u kulturnim modelima toga doba, drugačiji i od jezika prethodnih komediografa, ali i modela koji koriste druge književne vrste, Popovićev dramski jezik, iako ponikao u realnom miljeu, ne podržava čak ni običan, ili kako bi to Manfred Fister rekao, normalni govor. Pre bi se reklo da je Popovićev odabir jezičkog materijala vršen po principu spajanja nekoliko tipova govora, koji pripadaju različitim vremenskim razdobljima, počev od kraja XIX veka, pa do trenutka pojavljivanja prvih njegovih dela - ukazuje Dejan Petković, pišući o postdramskim aspektima estetike Aleksandra Popovića.  

U odeljku o festivalima ponuđen je osvrt na Beogradski festival igre, “Joakim Vujić”, i Susrete profesionalnih pozorišta lutaka Srbije. Među ostalim prilozima, su i tekst Marine Milovijević Mađarev o dramskom pisanju za decu, Sonje Ćirić o originalnom dramskom tekstu, Radivoja Dinulovića o scenografiji, Aleksandre Pešterac o novoj arhitekturi pozorišta, i drugo... 

N. P-j.