LEGENDARNI AUTOBUS IZ FILMA ‘KO TO TAMO PEVA‘ NIJE U SRBIJI Mnogi žele da ga vrate, ali ništa od toga
Autobus iz kultnog filma “Ko to tamo peva”, verovatno jedan od najpoznatijih filmskih rekvizit iz naše kinematografije, nalazi se u arhivu Jadran filma u Zagrebu. Ipak, nekoliko preduzeća iz Srbije želi da ga vrati.
Naime, kako piše Jutarnji list, u Zagreb su iz Srbije stigle četiri ponude, no u upravi Jadran filma iz zagrebačke Dubrave rezolutno odgovaraju - autobus nije na prodaju.
„Dobili smo ponudu za saradnju od više preduzeća koje se bave produkcijom i eventima s područja bivše Jugoslavije, ali i četiri ponude iz Srbije za prodaju autobusa s natpisom „Krstić i sin“. No, to smo morali otkloniti jer taj autobus, jednostavno, nije na prodaju”, kazao je predsednik uprave Jadran filma Vinko Grubišić.
Dodao je i kako sami nastavljaju pre nekoliko godina započetu obnovu autobusa čiji je završetak, kako ističe Grubišić, „nažalost, zaustavila propast jedne velike hrvatske korporacije koja je trebala da bude sponzor”. Nakon poslovnog sloma tog nekad i u Evropi moćnog, ali neostvarenog pokrovitelja, Grubišić ističe da su uspostavljeni odnosi s nekoliko drugih sponzora, ali i da su obnovu ipak, za sada, odlučili da nastave sami.
Nastavlja i kako je reč o ozbiljnom ulaganju u temeljnu rekonstrukciju tog mercedes autobusa jer, kako u zagrebačkoj Dubravi ističu, a parafrazirajući citat iz “Ko to tamo peva”: “Nemačka vozila su najbolja na svetu - Die Beste”.
„No, međutim, naša želja koja je značajno usporila obnovu jest da autobus učinimo mehanički prihvatljivim i tehnički potpuno ispravnim, odnosno da bude u voznom stanju. Moramo ga ostaviti vizuelno originalnim, ali tehnički ispravnim da se može voziti kao registrovani autobus”, kaže Grubišić.
“Ovaj autobus će zaista voziti pp putevima bivše Jugoslavije. Zaista će tu biti i neki Miško koji će nas voziti zavezanih očiju. Uostalom, to nam ionako rade”, zaključio je.
Kako ističu u Jadran filmu, reč je o autobusu mercedes-benzu O 3500 koji se proizvodio od 1949. i koji, suprotno uvreženom mišljenju, nije bio model koji se mogao voziti po provincijskim zemljanim putevima u Srbiji uoči izbijanja Drugog svetskog rata i bombardiranja Beograda, završne scene filma Slobodana Šijana.
Bio je to velikoserijski autobus, a njegova cena se sada uobičajeno kreće oko 60.000 evra jer kolekcionari ne preferiraju autobuse i kamionski program. Kao “obični” oldtimer ima takvu vrednost, ali kao ključno vozilo u filmskom vrhunskom delu jugoslavenske kinematografije njegova vrednost dramatično raste.
Tehnološki, biće ugrađen novi motor, obnovljeno trap i ugraditi dvokružni kočioni sistem da autobus može da izađe na put. Biće ugrađena nova oprema, ali poštujući izvorno stanje. U principu bit će to “show car” za područje cele bivše Jugoslavije, ističu u radionici Jadran filma.
Kažu da povratak u izvorno stanje znači i originalnu boju autobusa, natpis “Krstić i sin”, ali i dimnjak i rupe na krovu autobusa od sačme ispaljene iz puške lovca kojeg je filmski oživio Taško Načić, peć bubnjaru i improvizirani roštilj kojim su vešto rukovali vozač Pavle Vuisić i njegov Miško, Aleksandar Berček, te drvene klupe na kojima su sedili filmski likovi koje su oživeli Danilo Bata Stojković, Dragan Nikolić, Slavko Štimac, Neda Arnerić i ostali.
Dnevnik, Jutarnji list