FILMSKA KRITIKA Jorgovani: Sapunica kao sudbina
Glamurozni svet onih najpoznatijih glumaca, pa još ako se voljno ili nevoljno razotkriva u tabloidnim istraživima njihove privatnosti, neuništivo je fascinantan za ogroman deo gledalačke populacije danas nezaoblizanih TV serija svih vrsta. I domaćih, i stranih.
To je negde bilo i polazište reditljsko-scenarističkog tandema: Siniša Cvetića- David Jakovljević, koji je u svom novom filmu “Jorgovani”, smisleno razuđenim prikazom onoga šta se dešava ili bi se moglo dešavati iza scene, pomentom svetu poželelo da doda jednu oplemenjujuću komponentu kroz satirično parodijski pomak od paradigmatično sladunjavog, viskoemotivnog sadržaja TV sapunica.
Ukratko, na privatnoj žurci posle godišnjeg proglašenja najbolje TV serije “Kad jorgovani zamirišu”, teče rasplet ljubavno-poslovnog zapleta dvoje glavnih glumačkih i životnih partnera Katarine (Sloboda Mićalović) i Igora (Ivan Bosiljčić). Noć je duga, a oko njih je ekipa spremna da krene svim stranputicama u uzajamnoj komunikaciji i odnosima: sirovina od producenta, ogorčeni impulsivni reditelj, scenarista na stimulansima, mlada glumica u usponu i mladi glumački par u potrazi za angažmanom, promućurni maloletni producentov sin, konobar lopov i uvaženi gost ruski producent, pun obećanja i zanosa ali izgleda švorc...
Nesumnjivo,”Jorgovani” su zamišljeni kao i nešto više od u osnovi romatične komedije, što se pored pomenutog, oglada u istanačnoj i mahom ubedljivoj karakterizaciji likova, uočljivo baziranih na stvarnim osobama i događajima, ipak nešto ulepšanim, a pozajmeljinim iz filmskog sveta, kao i simboličko značenjskoj ravni celog zamešateljstva - doživljaja života kao TV pantljičare sumnjive autentičnosti i emocija koje se prolivaju bez kraja i konca - sapunice kao sudbine.
To sugeriše i otvoreno ambivalentni hepiend, gde razrešenje bračne krize protagonista teče kao scena koja se upravo snima, dajući “Jorgovanima” dodatni dah metafilmskog, ostavljajući gledaoca pred dilemom da li je to što je video bilo “stvarno” ili još jedna, međutim veoma sadržajana, epizoda televizijske serije. Izbor glavne glumice i glumca, kao istinskih zvezda domaćeg serijsko televizijskog sazvežđa, bio je sasvim u skladu sa navedenom zamisli.
Ovakav, reklo bi se, ambiciozan i promišljen pristup temi pokazao se i kao mač sa dve oštrice. Po strukturi sličan, mnogi će se sližiti antologijskom dugomtražnom debiju Siniše Cvetića, vrhunski postavljenom i odglumljenom “Usekovanju”, produkciono nešto zahtevniji “Jorgovani” ne ostvaruju očekivano nadprosečan domet, ovom prilikom u žanru komedije. Težina pretpostavljenih zahteva kao da je prigušila preko potrebnu razigranost glumaca, tajming prečesto nije dovoljno precizan, dok potencijalna vrcavost replika ostaje bez željenog efekta.
U svakom slučaju, “Jorgovani” predstavljaju zanimljiv pokušaj u kreirenju komedije veće specifične težine, i kao drugo ostvrenje Cvetića i Jakovljevića, most ka nastavku pažnje vredne karijere, dvojca koji ima šta da nam kaže.
Vladimir Crnjanski
