Ovim ulogama Alen Delon osvojio ceo svet, a o misterioznoj smrti njegovog telohranitelja iz Srbije ne prestaje da se priča

Publika je volela njegovu lepotu, sofisticiranost, harizmu ali i sposobnost da portretiše složene i često mračne likove na filmskom platnu. Njegov talenat, zajedno sa šarmom, doprineli su stvaranju nezaboravnih filmskih uloga koje su ga učinile jednim od najprepoznatljivijih evropskih glumaca.

Kroz filmove poput „Pule” i „Le Samourai”, Delon je uspevao da stvori likove koji su se kretali između stvarnosti i fikcije, a upravo ga je interpretacija tih likova učinila ikonom koja je ostavila stažan uticaj na globalnu filmsku indrustriju.

U nastavku teksta podsetićemo se ključnih uloga koje su obeležile Delonovu dugogodišnju karijeru.

Francuski gangsterski film iz 1970. godine „Borsalino”, u režiji Žaka Derea, jedan je od filmova koji su obeležili Delonovu karijeru, a u kojem je glumac igrao jednu od glavnih uloga. Film je učestvovao na 20. Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu, a 2009. godine, časopis „Empire” mu je dodelio 19. mesto na listi „20 najboljih gangsterskih filmova koje verovatno niste videli”. Nastavak filma, pod nazivom „Borsalino & Co.”, objavljen je 1974. godine, sa Alenom Delonom u glavnoj ulozi. U filmu „Borsalino” Delon tumači ulogu Roka Sifredija, jednog od dva glavna gangstera. Roko je opasan, ali i šarmantan lik koji se udružuje sa Fransinom Denija, koga igra Žan-Pol Belmondo, kako bi zajedno preuzeli kontrolu nad kriminalnim podzemljem u Marseju. Delon je ovu ulogu odigrao sa hladnokrvnošću i stilom, a njegov lik je istovremeno preteći i privlačan, što je doprinelo tome da publika bude zainteresovana za njegovu ličnost tokom čitavog filma. Osim toga, ovo ostvarenje je postalo veliki hit i kultni film, što je Delonovu ulogu učinilo jednom od značajnijih u njegovoj karijeri, ali i učvrstilo njegovu poziciju kao jednog od najvećih zvezda tog vremena.

Alen Delon je publici prikazao i svoju sposobnost igranja u različitim filmskim žanrovima, a uloga u ostvarenju „Roko i njegova braća” pokazuje da je savršeno „plivao” i u dramama. Ovaj film iz 1960. godine, u režiji Lukina Viskontija, prikazuje priču o migrantskoj porodici sa juga Italije i njenom raspadu u društvu industrijskog severa. Naslov filma je kombinacija naslova romana Tomasa Mana „Josif i njegova braća” i imena Roka Skatelara, italijanskog pesnika koji je opisivao osećanja seljaka sa juga Italije. Delon je tumačio ulogu Roka Parondija, jednog od petorice braće iz siromašne porodice koja se seli sa juga Italije u Milano u potrazi za boljim životom. Roko je lik koji je duboko emotivan, nesebičan i pun saosećanja. On se bori da održi porodičnu idilu uprkos tragičnim okolnostima i sukobima koji nastaju unutar porodice, posebno sa svojim bratom Simoneom. Publika i kritičari su Delonovu izvedbu u ovoj ulozi visoko ocenili, a njegova gluma je pohvaljena zbog izuzetne emotivne dubine i njegove sposobnosti da prenese kompleksne unutrašnje borbe svog lika.

Jedna od najupečatljivijih tumačenja Zoroa na filmu jeste upravo izvedba Alena Delona, kada je u istoimenom filmu iz 1975. godine igrao glavnu ulogu. Film je smešten u doba meksičke revolucije, a Delon igra misterioznog maskiranog osvetnika koji se bori protiv nepravde i tiranije. Svojom harizmatičnom, a ujedno i energičnom izvedbom, Delon je uspešno spojio elemente akcije, romantike i humora, a uspeo je i da prenese dubinu svog lika, prikazujući ga kao čoveka koji je spreman da rizikuje sve, kako bi zaštitio one koji su potlačeni. Publika je uživala u glumčevoj sposobnosti da od Zoroa napravi zavodljivog heroja, a ovom filmskom klasiku uspeo je da doda posebnu dimenziju.

Život glumca Alena Delona obeležio je i jedan Srbin. Naime, Stevan Stevica Marković bio je telohranitelj ovog filmskog glumca, a njegova misteriozna smrt pokrenula je političku aferu koja je mesecima potresala Francusku. Delonov život obeležile su legendarne uloge, ljubav sa Romi Šnajder, brak sa Natali Delon, ali i više nego kontroverzni odnost sa Markovićem. Stevan Marković rođen je 1937. godine u Beogradu, odrastao je u Sremskoj ulici, a pripadao je takozvanim mangupima iz Savamale. Markoviću su često pretile deportacije iz Francuske, zbog nasilja i krađa, ali su ga uticajni prijatelji zadržali u zemlji. Alen Delon je bio njegov poslednji poslodavac, koji ga je zaposlio krajem šezdesetih godina. Kada je pronađen mrtav, Marković je imao 31 godinu, a osim toga što je bio Delonov telohranitelj, bio je i njegov prijatelj koji je živeo u prizemlju glumčeve kuće u Parizu. Stevanova smrt izazvala je političku aferu kako u Francuskoj tako i u Jugoslaviji. Nakon što je pronašla Markovićeva pisma, policija je prvo posumnjala da iza ubistva stoje Alen i Natali Delon, sa kojom je Marković navodno imao aferu, kao i korzikanski kriminalac Fransosa Markatoni. Iako se sumnjalo u njegov alibi, Delon je više puta ispitivan povodom ubistva, ali nije bilo čvrstih dokaza koji su ga povezivali sa smrću Markovića.

Ova glumačka zvezda našla se i u ulozi misterioznog profesionalnog ubice u kriminalističkom trileru „Samuraj”. Film je napisao i režirao Žan-Pjer Melvil, u sklopu francusko-italijanske produkcije. Prikazuje priču u kojoj se putevi ukrštaju profesionalnom ubici, kojeg tumači Delon, koji pokušava da sazna ko ga je angažovao za posao i potom da ga ubije, sa pariskim komesarom, koji pokušava da ga uhvati. Priču o Džefu Kostelu, disciplinovanom ubici koji sledi strog kodeks ponašanja, nalik samuraju, Delon je uspeo da interpretira na jedan specifičan način, čineći da njegov lik izgleda kao čovek koji je u stalnom konfliktu sa sopstvenim kodeksom i sudbinom. Publika je cenila Delonovu sposobnost da prikaže svoje likove u svim nijansama njihove ličnosti, naročito u ulogama koje zahtevaju duboku introspekciju i hladnokrvnost, što je svakako učinio i sa „Samurajem”.

Ivana Japundža