Sezona izlova u ribnjaku u selu Rastina
SOMBOR: Mada su mastima možda i najbogatije trpeze za velike hrišćanske praznike kao što su uskršnji, božićni i slavski, njima prethode posni dani, kada domaćice spremaju obroke zasnovane na rečnoj i morskoj ribi.
Uoči dva Velika petka, onog koji slave vernici po gregorijanskom, pa sedmicu kasnije i po julijanskom kalendaru, vrlo je užurbano u poljoprivrednim gazdinstvima koja su zasnovala i vlastite ribnjake, što je slučaj u Rastini, najmanjem selu somborskog atara.
- Sada izlovljavamo gotovo svaki dan šarana, koji je omiljeno jelo koje se sprema na Veliki petak- kaže Bogdan Vlatković, kojeg zatičemo na njegovom kompleksu ribnjaka sastavljenih od sedam „bazena“.- U jednom potezanju mreže vadimo oko dve, dve i po tone ribe, koja se nakon toga razvrstava, pa se ona koja je previše mala za konzumiranje vraća u druge ribnjake.
Bogdanovi ribnjaci prostiru se na skoro 11 hektara porodičnog gazdinstva, okruženog pedantno uređenim voćnjacima i vinogradima. Ovaj preduzimljivi Rastinac, potomak je solunskih boraca, koji su i osnivači sela pre gotovo jednog veka (1921. godine), tačnije nakon Velikog rata.
Mada posla na ribnjacima ima i za više ruku, priča Vlatković, u situaciji kada mladi ljudi napuštaju sela i odlaze i u inostranstvo ne bi li obezbedili egzistenciju, sve je teže naći plaćenu pomoć za posao koji nije ni malo idiličan. Radi se u hladnoj vodi do pojasa, a oni koji imaju lakše „radno mesto“ povlače mreže pune šarana i tolstolobika sa obale, ali ne ostaju suve garderobe dok ribu soritraju i mere.
- Ima nekih pomaka, nažalost isključivo zbog toga što više ni u gradovima nema posla, pa nam se mladi ljudi i vraćaju nazad u selo - veli Bogdan dok u „tefter“ beleži kilažu svakog velikog suda u kome završava izlovljena riba. - Ovde pokušavaju da zasnuju stočarsku proizvodnju, bave se ratarstvom, voćarstvom i vinogradarstvom na donedavno zapuštenim njivama koje njihovi stari nisu više mogli da obrađuju.
Skup potomaka solunaca
Rastinci su i inače poznati kao gostoljubiv svet, ali i selo koje drži do svoje tradicije iznikle na herojstvu predaka u Prvom svetskom ratu i stradanju u mađarskom logoru Šarvar tokom Drugog svetskog rata u koji ih je bacila Hortijeva Mađarska.
Na Lazarevu subotu u Aleksi Šantiću održaće se godišnji skup predstavnika svih vojvođanskih sela koja su naselile porodice solunskih dobrovoljaca. Na trpezi svečanog ručka u Šantiću naći će se i šaran iz ribnjaka Bogdana Vlatkovića iz Rastine.
Bogdan Vlatković je ipak optimističan, jer mu se na porodičnom gazdinstvu pridružio i sin Milan, koji i sam ima porodicu.
- Ja sam imao sreće u neku ruku, možda mi se deca i ne bi složila sa tim, ali i sin i kćer su mi u Rastini, imam i petoro unučića, pa će dati Bog da ima ko da nastavi i dalje razvija ovaj posao- nada se Bogdan, čije gazdinstvo od pre nekoliko godina predstavlja pravu letnju oazu seoskog turizma u kraju koji gotovo ništa ne nudi deci i omladini, pa tada „nezaposleni“ ribnjaci posluže kao odlična kupališta brojnim posetiocima.
M. Miljenović