Senta: Pomen Srbima stradalnicima Velike bune
SENTA: Parastos nevino stradalim žrtvama Velike bune 1848/49. u porti Srpske pravoslavne crkve svetog arhangela Mihaila održan je u organizaciji senćanskog Srpskog kulturnog centra „Stevan Sremac“.
U prisustvu Senćana, načelnika Severnobanatskog okruga Nikole Lukača i potomka stradalnika Dragoljuba Badrljice iz Mokrina, pomen je u pravoslavnom hramu služio senćanski paroh Dalibor Zarić.
Na spomenik senćanskom trgovcu Isaku Vujiću, koji je u vreme bune 10. marta 1849. godine na tom mestu streljan i sahranjen, učesnici su položili vence.
Pomoćnik predsednika senćanske opštine, član Upravnog odbora SKC „Stevan Sremac” i istraživač zavičajne istorije je u svom obraćanju podsetio da je senćanski paroh Aleksandar Nikolić, koji je preživeo bunu, napravio tačan spisak 146 nevino pobijenih Senćana. U to vreme u Senti je bilo 2.170 pravoslavnih duša, a u pogromu je ubijeno i devetnaestoro dece. Za senćanske Srbe bio je crn i težak period, jer pravoslavna crkva je opljačkana i spaljena, ikonostas uništen, od crkve napravljena konjušnica, ostale su sačuvane samo dve ikone isečene sabljama, a kao dokaz tome su dve ikone u oltaru senćanskg hrama na kojima su tragovi sablji.
Terzić se osvrnuo i na Mađare stradale u revoluciji, pri čemu se spekuliše sa brojem žrtava od 2.000 pa do više od 2.800, naglasivši da spekulacije ne vode istini i neće dovesti do praštanja i pomirenja. Terzić je pozvao na osudu i distanciranje od loših primera iz Mađarske bune, ukazavši poimenično na loše, ali i svetle primere u kojima su u pogromu Mađari spasavali Srbe ili Srbi spasli mnoge Mađare.
- U buduće nemojmo brojati samo svoje žrtve i negovati tradiciju osvete, već se više treba sećati pozitivnih primera onih senćanskih Mađara i Srba koji su bezrezervno i nesebično skrivali svoje susede i prijatelje od svojih obesnih sunarodnika. Okrenimo se pozitivnim primerima i pokušajmo da živimo zajedno, jedni sa drugima – poručio je Terzić.
M. Mitrović