Incko kao svesni ubica prava i istorijske pravde

Muzej u saopštenju dodaje da sa žaljenjem konstatuje da je Incko na kraju mandata dao snažan podstrek reviziji nedavne tragične istorije time što je nametnuo izmene Krivičnog zakona BiH kojima se, pored ostalog, sankcioniše javno odobravanje, poricanje, grubo umanjivanje ili opravdavanje "genocida" u Srebrenici.



Nakon detaljne analize odluke Incka Muzej ocenjuje da je sam čin koji podrazumeva nametanje jedne pravne norme jasno svedoči o tome da je njegov realizator svestan da je ta i takva norma duboko antipravna, anticivilizacijska, pseudoistorijska i, konačno, u suprotnosti sa osnovnim istorijskim činjenicama, odnosno sa načinom na koji se pravno kvalifikuje određeni zločin počinjen u okolnostima građanskog sukoba.



"Svesno izvlačeći iz nedeljivog istorijskog konteksta jedan zločin i proglašavajući ga genocidom, suprotno definiciji genocida koju je dao njen tvorac Rafael Lemkin, Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju, na čije se pojedine krajnje problematične presude poziva Incko, uspostavio je snažne osnove za mobilizaciju brojnih generacija na postjugoslovenskim prostorima na novu mržnju i nasilje", navodi Muzej.



Drugim rečima, umesto da zadovolji pravdu, utvrdi nesporne činjenice, sankcioniše sve odgovorne i pruži pravnu, moralnu i ljudsku utehu i podršku žrtvama, njihovim najmilijima i potomcima, Međunarodni ad hok krivični sud, a sada i Incko, načinili su jasan otklon od istinske pravde u pokušaju da kao neprikosnovenu i neupitnu istorijsku istinu uspostave pravnu kvalifikaciju koja ne korespondira sa činjeničnim karakterom tragičnih istorijskih događaja u Srebrenici.



Iz Muzeja samtraju da je odluka Incka očigledna reakcija na temeljan i detaljan, činjenicama potkrepljen nedavno objavljeni izveštaj tima međunarodno priznatih stručnjaka koji je ratni zločin počinjen na području Srebrenice ispravno kvalifikovao kao takav, ukazujući da on u sebi ne sadrži elemente genocidne namere, odnosno genocidne radnje.



"Incko je nevešto, a sve sa ciljem da uspostavi nepostojeći i nemogući istorijsko-pravni paralelizam između Povelje Međunarodnog vojnog suda pridružene uz tzv. Londonski sporazum od 8. avgusta 1945. godine sa pojedinim istorijski i pravno problematičnim presudama ad hok Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, demonstrirao to da svoju ulogu visokog predstavnika međunarodne zajednice u BiH doživljava kao istinskog i svesnog egzekutora (ubice) istine, prava i istorijske pravde", navodi Muzej.



Iz Muzeja nagalšavaju da tome možda ponajbolje svedoči i činjenica da je Međunarodni (Nirnberški) vojni sud 1945. godine bio osnovan kako bi utvrdio činjenice i sankcionisao odgovorne za ratne zločine počinjene tokom globalnog međunarodnog i međudržavnog sukoba kakav je bio Drugi svetski rat, dok je ad hok Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju formiran kako bi sudio odgovornima za zločine počinjene na teritoriji samo jedne suverene države tokom tragičnog građanskog sukoba koji je sadržavao sve elemente međunacionalnog i međuverskog konflikta.



"Imajući sve prethodno saopšteno u vidu, Muzej žrtava genocida još jednom ukazuje na činjeničnu utemelkenost, stručnost i objektivnost nedavno objavljenog izveštaja grupe međunarodnih eksperata u vezi sa tragičnim događajima iz jula 1995. i izražava žaljenje zbog neodgovorne odluke Incka čije se će zabrinjavajuće i potencijalno veoma posledice tek osetiti u godinama i decenijama koje slede", navodi se u saopštenju Muzeja.