OVOLIKO SE ZARAĐIVALO 1980. U JUGOSLAVIJI Slovenci prednjačili, a Novi Sad se odlično kotirao
Prosečan iznos ličnih dohodaka (LD) po stanovniku u SFRJ u 1980. iznosio je 24.135 dinara, a po zaposlenom je bio 91.619 dinara.
Posmatrano po stanovniku, od 471 opština samo njih 128 je bilo iznad prosečne vrednosti, a to je i logično jer su najveći gradovi sa najvećim brojem zaposlenih i prosečnim zaradama bili u vrhu liste.
U tih 128 opština živelo je 9.689.392 stanovnika i imali su u proseku 38.283 dinara po stanovniku od zaposlenih u društvenom sektoru.
U preostalih 343 opština živelo je 12.776.012 stanovnika i njihov prosečan prihod od zarada bio je 13.390 dinara po stanovniku.
Razlike su mnogo manje kod samih zarada: u proseku su iznosile 91.585 dinara, u tome u prvoj grupi 101.453 dinara, a u drugoj grupi 75.632 dinara.
Dakle, razlika u prihodima od zarada po stanovniku bila je mnogo više posledica stope zaposlenosti stanovnika u društvenom sektoru nego razlike u prosečnim zaradama.
Pođimo od stopa zaposlenosti.
Prosečna stopa zaposlenosti u SFRJ iznosila je 26,3%: 5,9 miliona zaposlenih na 22,5 miliona stanovnika. Veću stopu zaposlenosti od prosečne imalo je 154 opština, a manju preostalih 317 opština.
U prvih 50 opština prema stopi zaposlenosti, osim slovenačkih i hrvatskih našli su se Budva na 18. mestu, Novi Sad na 22., Tuzla na 27., Štip na 30., Beograd na 33., Sarajevo na 41, Niš na 43., Cetinje na 44. i Titovo Užice na 48. mestu.
Na dnu liste našle su se opštine iz uže Srbije, sa KiM i iz BiH. Na listi nema ni jedne opštine iz Slovenije i Makedonije, a iz Crne Gore na listi je samo Plav i iz Hrvatske samo Drniš.
Među 50 opština sa najvećim prosečnim zaradama po zaposlenom čak 35 je bilo u Sloveniji i 7 u Hrvatskoj.
Iznenađuje Obrovac na 2. mestu, sa 125.555 dinara godišnjeg ličnog dohotka po zaposlenom, iza Ljubljane čiji zaposleni su godišnje zarađivali 130.883 dinara. Budva je na četvrtom mestu sa 119.124 dinara godišnjeg ličnog dohotka po zaposlenom.
Nakon Budve, van Slovenije i Hrvatske, sledi Novi Sad na 15. mestu sa godišnjim ličnim dohotkom od 110.607 dinara, Beograd na 29 sa 108.047 dinara (koji je imao gotovo jednake zarade kao i Zagreb), zatim Kotor na 31. mestu sa 106.199 dinara, Glogovac na 36. sa 104.583 dinara, Pančevo na 43. sa 103.101 dinarom, Posušje na 48. sa 101.054 i Sarajevo na 49. mestu sa 100.747 dinara godišnjeg ličnog dohotka po stanovniku.
Od glavnih gradova van liste bio je Titograd na 102. mestu i Skoplje na 145. mestu.
Dno liste predstavlja „šareniš“ opština iz svih republika i KiM sem Slovenije i AP Vojvodine..
Hrvatsku predstavljaju opštine Ozalj i Lastovo.
Iz Crne Gore tu su Danilovgrad i Plav.
Iz Srbije van AP na listi su: Knjaževac, Surdulica, Babušnica, Medveđa, Bojnik, Bela Palanka, Titovo Užice[1], Koceljeva, Lebane, Dimitrovgrad, Vlasotince i Gadžin Han.
Iz Makedonije su: Negotino, Debar, Berovo, Kičevo, Sveti Nikola, Brod, Vinica, Kriva Palanka i Valandovo.
Iz KiM tu su: Peć, Kosovska Kamenica, Đakovica, Gnjilane, Dečani, Podujevo Srbica, Uroševac i Vučitrn na dnu liste.
Iz BiH na listi su: Bosanska Krupa, Laktaši, Glamoč, Šekovići, Bosanska Dubica, Kiseljak, Velika Kladuša, Nevesinje, Srbac, Šipovo, Kupres, Grude, Srebrenica i Čitluk.
Siromaštvo u bivšoj SFRJ bila je mnogo ravnopravnije raspoređeno u odnosu na izobilje.