Priča Branislava Milića: „Sećanja na nekadašnji Novi Sad: Kako sam preživeo mađarsku fašističku okupaciju i Novosadsku raciju“
U susret obeležavanju Dana sećanja na nevino postradale žrtve mađarske fašističke Novosadske racije, iz štampe je izašla knjiga Udruženja potomaka Novosadskih žrtava.
Ovaj značajan događaj predstavlja još jedan korak u razvoju kulture sećanja i čuvanja od zaborava tragičnih događaja koji su obeležili period Drugog svetskog rata u Novom Sadu.
Osnivač Udruženja, Branislav Milić, jedan od retkih preživelih svedoka racije, podelio je svoja sećanja u knjizi „Sećanja na nekadašnji Novi Sad: Kako sam preživeo mađarsku fašističku okupaciju i Novosadsku raciju“. Milićeva priča počinje na Uskrs, 14. aprila 1941. godine, kada su Hortijeve snage zauzele Novi Sad i započele teror nad lokalnim stanovništvom.
Tog dana, Branislavovi roditelji, Đorđe i Smilja Milić, kao i njegova tetka i sestra iz Bečeja, bili su na prevaru odvedeni od strane lokalnih Mađara koji su sarađivali sa okupatorom. Odvedeni su na Futoški put, gde su mučki zlostavljani i na kraju streljani. Scene brutalnosti ostavile su neizbrisiv trag na sedmogodišnjem Branislavu, koji je, trčeći za roditeljima i moleći da ih vrate, postao žrtva dodatnog nasilja.
Pripadnici mađarskih fašističkih snaga bacili su ručnu granatu na uplašenog dečaka. Čudom, Branislav je preživeo, ali je zadobio rane na 27 mesta na telu. Teško povređen, ostao je među leševima na Futoškom putu, ali je nekako uspeo da preživi taj monstruozni napad. To je bio tek početak njegove borbe za opstanak u godinama koje su usledile.
Branislav Milić je posle decenija nošenja tereta preživljene tragedije odlučio da svoja sećanja pretoči u knjigu, kako bi njegova i sudbine mnogih drugih žrtava Novosadske racije ostale zabeležene za buduće generacije. Uz podršku porodice i Jevrejske opštine, osnovao je Udruženje potomaka Novosadskih žrtava mađarske fašističke racije, koje aktivno radi na razvoju kulture sećanja.
Branislav je do pre nekoliko godina svakog januara polagao venac na Spomenik žrtvama racije, a sada to umesto njega, u ime potomaka žrtava racije, čini njegov sin Đorđe.
Udruženje je do sada organizovalo tri promocije knjige: u Jevrejskoj opštini Novog Sada, Narodnoj biblioteci u Novom Sadu i Narodnoj biblioteci u Žablju. Pored promocije ove knjige, Udruženje radi na dva značajna projekta koji će doprineti negovanju kulture sećanja i obrazovanju javnosti o istorijskim činjenicama.
„Da se ne zaboravi“ ostaje glavni moto i poruka Udruženja potomaka žrtava Novosadske racije.