PRVI GRADONAČELNIK OD OSLOBOĐENJA NOVOG SADA OD FAŠISTA BIO JE POP Sina izgubio u borbi kod Bačke Palanke, a on uspeo da izbegne streljanje u zloglasnoj raciji

Sveštenik Srpske pravoslavne crkve, prota Alimpije Popović tokom rata bio je talac mađarskih fašista, a januara 1942. godine izbegao je streljanje tokom zloglasne Novosadske racije, iako je bio poveden na pogubljenje.

Njegov sin Živko poginuo je kao partizan u borbi sa fašistima kod Bačke Palanke.

U vreme oslobođenja grada, bio je sveštenik u Uspenskoj i Almaškoj crkvi, te kao prvi predsednik Narodno-oslobodilačkog odbora, primio je vlast iz ruku partizanskih jedinica i na dužnosti gradonačelnika ostao do 1949.godine! Kasnije se vratio svešteničkoj dužnosti, a preminuo je 1967. godine.

- Prvi deo pokliča, za koji su se slobodarski narodi borili završava se: Smrt fašizmu! Nastupa, jer mu je već stigla u podgrlac duša. Za nas sada nastaje drugi deo pokliča: Sloboda narodu! Taj drugi deo parole moramo svi složno da iskujemo. Zato svaki, u ime Božije, na svoje mesto! Svaki na svoj posao za bolju, lepšu i srećniju budućnost lepe naše zemlje i pokolenja koja za nama dolaze – naveo je u obraćanju narodu prota Alimpije Popović, što je objavljeno u njegovoj knjizi "Uspomene", izdatoj pre sedam godina.

Najpoznatiji sveštenik SPC koji je u Drugom svetskom ratu bio u partizanima je pop Vlado Zečević, rodom iz Nikšića, kome je Tito toliko verovao da ga je, pre Rankovića, postavio za prvog ministra unutrašnjih poslova nove Jugoslavije 1945/46. godine.
Pop Zečević je postao "poznat" po paroli "Krst nosim, zvezdom se ponosim", ali i po tome što je još 6. marta 1945. potpisao kontroverzni "privremeni" zakon o zabrani povratka kolonista, odnosno Srba i Crnogoraca, na Kosovu i Metohiju, sa kojih su ih proterali šiptarski balisti i italijanski fašisti. Taj zakon je kasnije postao trajan.

informer.rs/dnevnik.rs