"S JEDNE STRANE DAŠČANA OGRADA, S DRUGE ŽIČANA" Dom fudbalera "Vojvodine" napravili građani i simpatizeri kluba, Novi Sad proslavlja dva jubileja- 110 godina postojanja FK "Vojvodina" i čitav vek stadiona "Karađorđe"
U periodu između dva svetska rata u Novom Sadu se odvijao dinamičan sportski život. U toku tih dvadesetak godina u Srpskoj Atini začeo se razvitak brojnih sportskih disciplina: hazena (preteča rukometa), boks, plivanje, tenis, ping-pong i atletika. Ipak, mora se naglasiti, da je ondašnji Novi Sad prevashodno odavao izgled grada koji živeo i disao za fudbal.
Rukovodstvo kluba izborilo stadion "Karađorđe" donacijama
Početkom 1921. godine u Novom Sadu je bilo šest aktivnih fudbalskih klubova, dok je taj broj 1941. godine iznosi čak šesnaest. Po čitavom gradu nastajala su fudbalska igrališta na kojima je novosadska omladina uživala u čarima već spomenute igre. Opšti utisak je bio da je gradu nedostajao sportski stadion koji bi omogućio veći komfor gledacioma i bolje uslove za trening i igru sportistima.
Za vreme trajanja Prvog svetskog rata, Vojvodina je obustavila svoj rad. Nakon oslobođenja i ujedinjenja 1918. godine, Vojvodina je svoje mečeve igrala kao podstanar Sportskog Kluba „Újvidéki testgyakorlók köre“ (Novosadskog Gimnastičarskog Kluba) koje se nalazilo preko puta Jodne banje na početku današnje Ulice Nikole Tesle.
Gradsko predstavništvo 1923. godine donelo je odluka da se ovaj kraj izparceliše, što je značilo da Vojvodina ponovo ostaje bez terena za trening i igru. Zbog toga je rukovodstvo kluba pokrenulo živu akciju za izgradnju igrališta koje bi postalo trajan dom fudbalera Vojvodine.
"Juda Makabi" i "Vojvodina" potpisali ugovor 1924. godine
Povoljno rešenje se našlo u preuzimanju napuštenog igrališta „ Novosadskog Atletskog kluba“ koje se nalazilo na prostoru bivšeg biciklističkog veladroma. Rukovodstvo kluba pokušavalo je na razne načine da dođe sredstava radi opremanja i pripremanja igrališta za sportske borbe. Najviše sredstava se sakupilo iz dobrovoljnih priloga, a najveći priložnik je bio predsednik kluba inženjer Daka Popović.
Međutim, ova sredstva nisu bila dovoljna zbog čega se rešenje našlo u saradnji sa još jednim novosadskim sportskim klubom koji je takođe bio bez terena. U pitanju je bio S.K. „Juda Makabi“, osnovan 1920. godine koji je u svom radu okupljao uglavnom novosadske Jevreje.
Predstavnici klubova sačinili su ugovor o zajedničkom korišćenju terena. Upravni odbori oba kluba su 7. maja 1924. godine prihvatili odredbe tog ugovora.
Tadašnji v.d. predsednik O.S.K. „Vojvodina“ Kosta Hadži ml. se ovako prisećao tih dana: „To smo učinili (izgradnju terena) u zajednici sa ondašnjim SK „Juda Makabi". Na tom istom terenu podignut je kasnije sadašnji stadion. Ali, u ono vreme, polako smo napredovali. Prikupljali smo dobrovoljne priloge u novcu i materijalu od simpatizera i prijatelja kluba. Teren smo preorali i uredili takođe dobrovoljnim radom članova. Izgrađene su i dve klupske kućice sa stanovima za čuvare, svlačionicama, tuševima i klupskim prostorijama. Na tribinama su izgrađena i sedišta".
Uprava "Vojvodine" rešila da stadion ponese ime- Karađorđe
Svečano otvaranje zakazano je 28. juna 1924. godine a uprava kluba je rešila da novo igralište ponese ime Karađorđe. Igralište je dobilo naziv po vođi Prvog srpskog ustanka, Karađorđu Petroviću. U tom vremenu sportska društva u Novom Sadu uglavnom su se okupljala oko nacionalnih zajednica. Zato i ne čudi činjenica da je Uprava O.S.K. „Vojvodina“ rešila da novoizgrađeno igralište ponese upravo to ime.
Na Vidovdan, 28. juna 1924. godine, novoizgrađeno igralište S.K. „Juda Makabi“ i O.S.K. „Vojvodina“ je svečano otvoreno. Igralište „Karađorđe“ bilo je domaćin fudbalskog turnira na kom su učestvovali domaćini „Vojvodina“ i „Juda Makabi“ i gosti iz Beograda „Jugoslavija“ i „Jedinstvo“.
Kako je izgledalo igralište nakon ovih radova, verno nam opisuje Kosta Hadži ml. „Igralište je bilo s jedne strane ograđeno daščanom ogradom, s druge strane, u početku, samo žičanom ogradom. Oba kluba su podigla po jednu klupsku kuću, sa stanom za čuvare igrališta, svlačionicu s tuševima i jednom kancelarijskom prostorijom. Sve je ovo urađeno, uglavnom, prilozima kako u novcu, tako i u materijalu članova i prijatelja oba kluba“.
Sportski klubovi „Vojvodina“ i „ Juda Makabi“ rešili su u 1924. godine važno egzistencijalno pitanje. Dobili su svoje klupske prostorije i igralište. Nakon toga krenuće postepen sportski uspon ova dva kluba. Grad Novi Sad je dobio važno sportsko borilište koje je i dan danas domaćin različitih sportskih dešavanja.
Posle jednog veka, stadion Karađorđe je i dalje dom fudbalera i navijača Vojvodine. U godini u kojoj očekujumo početak rekonstrukcije stadiona, sportski Novi Sad se ponosi sa dva velika jubileja, 110 godina postojanja FK Vojvodina i 100 godina postojanja stadiona Karađorđe.
Petar Đurđev, direktor Istorijskog arhiva grada Novog Sada