POSTHUMNO OBJAVLJEN MARKESOV ROMAN U miljeu karipskih zavodnika
Rođendan Gabrijela Garsije Markesa 6. mart je bio svuda u svetu obeležen promocijama njegovog novog posthumno objavljenog romana “Vidimo se u avgustu”, koji se upravo tog dana našao i u mnogim knjižarama, preveden na mnoge jezike.
I u Beogradu je tog dana bila upriličena promocija, nedavno i u “Bulevar buksu” u Novom Sadu, a knjiga se kod nas našla u prodaji od 12. marta. Ekskluzivni izdavač dela Gabrijela Garsije Markesa kod nas “Sezam buks” objavio je i ovu njegovu knjigu, u prevodu Vesne Stamenković.
Kuriozitet nije samo to što se pred čitaocima našao novi roman, objavljen nakon smrti ovog širom sveta poštovanog i voljenog kolumbijskog nobelovca, već i okolnosti u kojima je do toga došlo. O tome su na promociji u Novom Sadu govorile prevodilac Vesna Stamenković i dr Bojana Kovačević Petrović, profesorka na Odseku za italijanske i iberoameričke studije Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, koja upravo priprema za objavljivanje Markesove memoare, u njenom prevodu.
Deset godina nakon Markesove smrti, Vesna Stamenković je dobila poziv da prevodi ovaj roman, koji do tada nigde nije objavljivan, i za koji sam Markes, koji ga je pisao u poznijim godinama, nije dao dozvolu za to, smatrajući da svih pet verzija nisu još gotove. Međutim, Vesna Stamenković napominje da ova knjiga uopšte nije nedovršena, štaviše čini se kao da je Markes već imao kraj i pre nego što je sve stavio na papir, a njegovi sinovi su, smatrajući da ovaj roman ima književnu vrednost, odlučili da ga ipak sada objave. Prevođenje tog romana je, prema ugovoru, moralo da bude u tajnosti, sve do dana objavljivanja, na Markesov rođendan. Veličina ove knjige je, kako ukazuje Bojana Kovačević Petrović, u tome što Markes prvi put progovara iz ugla žene. Glavna junakinja je Ana Magdalena Bać s Kariba. Ana Magdalena se zvala i žena Johana Sebastijana Baha, Markesovog omiljenog kompozitora, što ukazuje i na to da u ovoj knjizi muzika ima posebno mesto, i, kako navodi Vesna Stamenković, “prožeta je njegovim muzičkim ukusom”.
Knjiga je prožeta i karipskim mirisima, i događa se “u miljeu karipskih zavodnika, vlažnih i toplih noći, senzualne muzike, i oštrog kontrasta između turizma i bede”, a “govori o ljubavi u zrelim godinama, o želji, životu i samospoznaji, kao i tome da nikoga suštinski ne poznajemo i da neke tajne, hteli-ne hteli, nosimo sa sobom u grob”.
N. Pejčić
