SA KNJIGOM SE DRUŽILA TRI DECENIJE Suzana Sigeti u zasluženoj penziji
Karijeru bibliotekara Suzana Sigeti započela je 1994. godine radeći kao zamena u ogranku Gradske biblioteke na Slanoj bari u Novom Sadu. Već sledeće godine dobila je posao za stalno, a u oktobru 1997. godine iz ogranka Stevan Sremac, u kom je, kako kaže, doživela vatreno krštenje, prelazi u Karlovce kada se upraznilo mesto bibliotekara u tamošnjoj biblioteci.
- Svaki novi član me je činio srećnom. Najviše sam se radovala dolasku dece u bibloteku, jer je naš zadatak da najmlađima približimo knjigu i učinimo da je zavole. Deca koja su se upisala u biblioteku kao predškolci do kraja školovanja su bila verna knjizi i primereni članovi. Rad u biblioteci me je okrepljivao. Znala sam da dođem umorna na posao i posle sat do sat i po osećala bih se kao preporođena. Tokom čitavog radnog veka trudila sam se da ne razočaram svoje članove i nadam se da nisam – kaže Suzana Sigeti, bibliotekarka ogranka novosadske Gradske biblioteke u Sremskim Karlovcima, simbol i sinonim te ustanove, koja je 15. septembra stekavši prvi uslov, otišla u penziju.
Umesto nje nakon 26 godina u karlovačkoj biblioteci koja nosi ime Branka Radičevića radi Ljubica Petković.
– Imala sam sreću što je tadašnje rukovodstvo opštine imao razumevanja za potrebe biblioteke koja se u to vreme nalazila u Karlovačkih đaka 4, i obezbedilo izgradnju sanitarnog čvora, krečenje, farbanje stolarije tako da sam u ogranku počela da radim s prvim danima naredne godine – priseća se Suzana i dodaje da su joj u sređivanju puno pomogli članovi porodice kako bi primala članove u čistu i urednu biblioteku. – Po završetku tih radova otpočela moja bitka za članove, kakvu sam već vodila na Slanoj bari, kako ne bi došlo do gašenja ogranka. Zahvaljujući svesrdnoj podršci lokalne samouprave, svih škola, vrtića koji su kolektivno upisivali svoje zaposlene i đake, uzašla sam kao pobednik iz te bitke. Uz njihovu pomoć, kao i Kulturnog centra „Karlovačka umetnička radionica“ sa Žarkom Dimićem na čelu, biblioteka je postala mesto kulturnih zbivanja. U njoj su održane mnogobrojne promocije knjiga, raznovrsne radionice, manifestacije...
Zlatno doba biblioteke kada je broj članova u pitanju bilo je u vreme NATO bombardovanja. Tada je biblioteka imala rekordan broj upisanih, oko 1.000. Po rečima Suzane Sigeti, ljudi su mir i spas u takvoj situaciji tražili u čitanju, a deca su zbog izostanka nastave, dolazila u biblioteku da se druže, od čega su svi imali koristi.
Iznela je Suzana Sigeti i bitku za novi prostor za bibliotečko blago, jer je u objektu u Karlovačkih đaka bilo ugroženo od kapilarne vlage, prokišnjavanja, a i manjka prostora. Uz pomoć opštinske administracije biblioteka je preseljena u nekadašnju zgradu policije u Preradovićevoj 1a 2015. godine, gde raspolaže sa više mesta za knjige i nesmetan rad. I na novoj adresi zahvaljujući Suzani biblioteka je nastavila da radi kao i pre - istovremeno je bila hram knjige i podijum za kulturne programe. Suzana je za svoj pregalački rad nosilac opštinske nagrade, kao i „Zlatne značke“ Kulturno-prosvetne zajednice Srbije, ali i nebrojenih likovnih i drugih radova kojima su je predškolci i đaci obasipali.
Nisu je zaboravili ni na kraju karijere. Saznavši da odlazi u penziju, posetili su je sadašnji profesori, a nekadašnji učenici Karlovačke bogoslovije Bojan Grujičić i Ivan Neđić s buketom, što je Suzanu veoma dirnulo. Za njih dvojicu kaže da su bili vredni članovi biblioteke. Neđić je kao đak upisao 65 školskih drugova, a i sada kao profesor šalje bogoslove da se učlane i koriste čitaonicu za učenje.
Z. Milosavljević