ČASOPISI: Novi broj LETOPISA MATICE SRPSKE
Iz izdavačke radionice Matice srpske izašao je novi, junski broj Letopisa u kojem su u stalnoj rubrici „Poezija i Proza” objavljeni prilozi Blagoja Savića, Bena Golosovkera, Boška Lomovića, Milutina Luje Danojlića, Dragiše Kalezića i prevodi poezije pet savremenih italijanskih pesnika (Marta Marija Kamporeale, Vito Davoli, Đani Antonio Palumbo, Đirma Mančini, Benito D’Anjano). Rubrika „Eseji” donosi tekstove Pavla Z.
Zeljića o pesništvu Danice Marković i Gordane Todorović, kao i Bojana Rajevića o poeziji Adama Puslojića, Nikite Staneskua i Marina Soreskua – uz dodatnu dimenziju koja upućuje na činjenicu da je Puslojić i prevodio dva velika rumunska pesnika, te da je njihova veza bila intenzivnija od onih kakve inače postoje između prevodilaca i prevođenih. Teme rubrike „Svedočanstva” su Tadeuš Ruževič o kojem piše Biserka Rajčić, Miloš Kordić kroz tekst Dušana Ivanića i Mihailo Obrenović kojem se u svom tekstu posvetio Simo C. Ćirković, doksu „Povodi” posvećeni Dušanu Radoviću o kojem piše Miomir Z. Milinković.
Stalna rubrika „Kritika” prati aktuelnu književnu produkciju, a u ovom broju tekstove potpisuju Sanja Perić, koja piše o studiji Ivana Negrišorca posvećenoj poeziji Jovana Dučića, zatim Miloš Mihailović (analiza biografije Vaska Pope iz pera Radovana Popovića), Jelena Marićević Balać (o knjizi „Transmuzikalizacija teksta” Mine Đurić), Nina Stokić (sagedavanje vrednosti romana Dragana Hamovića „Rod oraha”), Lazar Bukumirović (sud o dve zbirke poezije Tanje Kragujević „Fraktali” i „Korice za odlazeći glas”), Lenka Nastasić (pogled na lanjska izdanja edicije „Prva knjiga Matice srpske”) te Vladan Bajčeta, koji je iz književno-kritičarskog ugla veoma oštro progovorio o „Unutrašnjem moru” Danice Vukićević, romanu koji je ove godine dobio NIN-ovu nagradu: „Unutrašnje more nije čak ni nekakav antiroman, čime bi se kroz žanrovski paradoks mogla pravdati odluka da bude uzet u obzir za pomenutu nagradu, već je reč o antiknjiževnosti, nesređenim pabircima bez ikakvog reda i vrlo malo smisla, koje svako ima pravo da piše i objavljuje, da čita ko hoće i može, ali da promoviše kao dobru književnost samo onaj ko je spreman na rizik sopstvenog profesionalnog ugleda”, kategoričan je dr Bajčeta, naučni saradnik u Institut za književnost i umetnost iz Beograda.
M. S.