Miloš Vučević i Svetozar Miletić - Obojica advokati i najmlađi gradonačelnici Srpske Atine
Dolazak Miloša Vučević na čelo najveće i najvažnije političke organizacije u Srbiji - Srpske napredne stranke, analizira se iz mnogo uglova, ali jedna važna istorijska simbolika izmiče posmatračima – činjenica da je”advokat iz Novog Sada” bio i nezaboravni Svetozar Miletić i da od njegovog doba nije bilo mnogo političkih ličnosti sa srpskog severa, koje su bile značajne u okvirima sveukupnog Srpstva, navodi u svom autorskom tekstu Sava Stambolić iz Centra za društvenu stabilnost.
- Miloš Vučević je prvi lider vodeće stranke u Srbiji, koji nije bio baziran u beogradskom političkom miljeu, još od Stevana Doronjskog i Boška Krunića, koji su tokom osamdesetih godina prošlog veka bili predsednici Predsedništva Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije. Doduše, ove dve značajne političke ličnosti iz komunističkog perioda ne mogu da se vežu za politiku koju bismo nazvali srpskom. Neko će se setiti i nesrećnog Bojana Pajtića kada govorimo o srpskom severu, ali i to bi poređenje bilo neumesno, kako zbog politike koju je vodio, tako i zbog činjenice da je bio predsednik Demokratske stranke između 2016. i 2018, kada je njena uloga na srpskoj političkoj sceni bila daleko od vodeće, a Pajtić je bio oličenje njene dekadencije i stečajni upravnik pred konačnu propast.
Vučević nastavio put koji je trasirao Miletić
Zato Miloša Vučevića možemo jedino porediti sa političkim gorostasima srpskog severa u 19. veku. On je, poput Svetozara Miletića, zasnovao advokatsku praksu u Novom Sadu. Gradonačelnik tog grada Vučević postaje u 38, a Miletić je izabran u 35. godini života. Velikog Svetozara su u dva mandata imperijalne vlasti suspendovale sa položaja, jer je uvodio srpski jezik i zastavu u službenu upotrebu, dok su Vučevića u tri mandata napadale i osporavale sluge nekih novih imperija, zbog vraćanja ćirilice, gradske slave i drugih naprednih rodoljubivih i urbanističkih inicijativa. Miloš Vučević je jedini koji je osvojio tri mandata na čelu Novog Sada. Njegova decenija na toj dužnosti bila je zapravo ostvarenje svih onih vizija Srpske Atine, koje je trasirao Svetozar Miletić pre jednog i po veka, a u čijem ostvarenju je surovo onemogućen nasiljem antisrpskih državnih vlasti onog doba.
Obojica lideri stranke
Svetozar Miletić – advokat iz Novog Sada, zbog politike je napustio svoju praksu, baš kao što je to učinio i Miloš Vučević. Srpska narodna slobodoumna stranka, koju je Miletić osnovao 1869. godine nastala je čitavu deceniju pre prvih naznaka partijskog organizovanja u Kneževini Srbiji i kao takva je uticala na sve stranke koje će nastati južno od Save i Dunava. Iz Miletićeve stranke nastala je i Srpska narodna radikalna stranka Jaše Tomića 1887. godine, čije će nasleđe i vrednosti oblikovati politički aktivizam nacionalno osvešćenih mladih Novosađana, poput Miloša Vučevića i na kraju dvadesetog veka, kada je okončano veštačko, jednopartijsko, ideološko jednoumlje titozima. Istorijske okolnosti su učinile da Svetozar Miletić nikada svoj rad i kvalitet nije mogao da stavi u službu svog naroda i države južno od Save i Dunava.
Baštinik vrednosti političkih velikana
Nikada u to vreme nije mogao da nastane svesrpski politički tim, kakav je sastavio Aleksandar Vučić tokom poslednje decenenije u Srpskoj naprednoj stranci. Izuzetaka je ipak bilo i tu uloga Miloša Vučevića, kao ministra odbrane, podseća na još jednog Bačvanina iz 19. veka, Atanasija Nikolića, koji je pod knezom Mihailom Obrenovićem i državnikom Ilijom Garašaninom dao veliki doprinos uspostavljanju i organizovanju srpske vojske, vojne industrije i vojne prosvete.
Kao predsednik Srpske napredne stranke, potpredsednik Vlade i ministar odbrane, Miloš Vučević je na tragu ovih velikana i istinski baštinik njihovih vrednosti i njihovog rodoljublja. On danas u prestonici Srbije svedoči svu onu ljubav, sa kojom smo mi, Srbi sa severa, oduvek gledali ka Beogradu i učestvovali u stvaranju, unapređenju i jačanju naše otadžbine i njenoj brizi o svim Srbima, ma gde živeli.
Sava Stambolić, Centar za društvenu stabilnost