In memoriam: Mario Vuknić (1963-2021), slikar i konzervator
NOVI SAD: Odlazak kolege i prijatelja zapravo je delom i oproštaj od zajedno provedenog vremena. Sabiranje tih trenutaka često deluje kao potraga za neutešnim markerima koji su činili karakter čoveka koji nije više među nama.
Zaštitu kulturnog nasleđa oduvek su sprovodili čestiti, plemeniti i pošteni ljudi. Oni su u teškim uslovima uspevali da sačuvaju značajna pokretna i nepokretna kulturna dobra, kako bi se generacije koje dolaze upoznale sa suštinskim vrednostima kulture i umetnosti. Među takvim ljudima, na istom zadatku, bio je i konzervator restaurator Mario Vuknić (1963-2021), viši stručni saradnik u Pokrajinskom zavodu za zaštitu spomenika kulture u Petrovaradinu u periodu od 1993. do 2021. godine.
Rođen je 1963. godine u Odžacima a diplomirao je slikarstvo 1988. godine na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Na početku karijere radio je kao spoljni saradnik na konzervaciji mozaika u Lapidarijumu u Sremskoj Mitrovici 1988. godine, kao i na skidanju, rekompoziciji i konzervaciji fresaka u manastiru Žiča ali i čišćenju i konzervaciji fresaka u kupoli manastira Rakovca, 1991. godine. Tokom devedesetih godina nakon što se zaposlio za u Pokrajinskom zavodu (od 1992-93) godine sarađuje na konzervaciji i restauraciji ikonostasa i zidnih slika srpske pravoslavne crkve sv. Nikole u Martonošu, manastira Rakovca, crkvi Svetog Georgija u Fabrici u Temišvaru, Domu kulture u Apatinu, crkvi u Bajši, Surduku, Sasama i manastiru Petkovici.
Radio je na konzervaciji slikarstva i zidne dekoracije u Sabornoj crkvi u Sremskim Karlovcima, Franjevačkom samostanu u Konjicu (BiH), crkvi Uspenja Presvete Bogorodice u Šibeniku, potom na restauraciji ikona iz riznice SPC u Šibeniku, crkvi Svetog Spiridona u Skradinu, konzervaciji i restauraciji slika Galerije Milana Konjovića u Somboru, zidnih slika manastira Bođani, ikonostasa crkve u Futogu, ikonostasu Preobraženske crkve u Sentandreji i na delima iz riznice Eparhije Gornjokarlovačke u Karlovcu. Zamalo trideset godina dugi radni vek, Mario Vuknić je posvetio i ispitivačkim radovima nakon 2000. godine, i to na slikama Zbirke strane umetnosti Muzeja Grada Novog Sada, na celokupnom slikarstvu crkve Svetog Đorđa u Somboru i crkve Jovana Krstitelja u Bačkoj Palanci, na ostacima fresaka i oltarskim slikama u Franjevačkom samostanu u Baču (gde je i rukovodio projektom), ikonostasu Požarevačke crkve u Sentandreji, kao i na konzervatorskim radovima na živopisu u crkvi Bogorodice Odigitrije u Pećkoj Patrijaršiji na Kosovu i Metohiji.
Publikovao je realizovane ispitivačke radove, upućen u najsavremenije tokove konzervatorske prakse i nauke. Veliki broj umetničkih dela Mario Vuknić je restaurirao za privatne zbirke u zemlji i u inostranstvu. Brojnim kolegama i prijateljima nedostajaće njegova blaga priroda i posvećenost poslu, istančan sklad razuma i veštine, nenametljivost u beskrajnom zavežljaju nesvakidašnje topline.
Bio je oženjen i otac troje dece. Neka mu je večna slava i hvala!
Danilo Vuksanović
