Karađorđevo je nebrušeni dijamant svetskog turističkog formata

To mesto sadrži sve – ergelu, hipodrom, muzej, jedan od najpoznatijih rezidencijalnih objekata na teritoriji bivše SFRJ, ekskluzivan lov, ribolov, restoran, smeštajni objekat, tu se održava i Kup Vojske Srbije, ali je to područje i Specijalni rezervat prirode s brojnom florom i faunom. Čine ga tri odvojene celine, sve s istim nazivom: Rezidencijalni objekat, Vojna ustanova i mesna zajednica Karađorđevo.

Najvažnije, i što bi trebalo da bude mamac za turiste je činjenica da se tu stvara istorija.

Priča o Karađorđevu zapravo počinje davne 1885. godine uzgojem konja, a danas je ergela „Karađorđevo”, koja je u sklopu Vojne ustanove „Morović”, nadaleko čuvena.

– U početku su se u toj ergeli odgajali konji rase nonijus, dok se danas, osim njih, odgajaju lipicaneri i engleski punokrvni konji – kaže direktorka Turističke organizacije Bačka Topola Milica Stoisavljević. – Posetioci mogu uživati u jahanju, vožnji fijakerom kroz prelepu prirodu Specijalnog rezervata prirode, ili u obilasku Muzeja konjarstva. U sastavu ergele je i hipodrom, na kojem se tradicionalno održavaju konjičke trke. Muzej ergele je otvoren 1983. godine i u njemu se nalaze pehari koje su osvojila grla u prethodnih nekoliko decenija. Najznačajniji eksponati su saonice i kočije iz Titovog perioda, fotografije nastupa grla galopera i preponaša, kao i fotografija na kojoj je zabeležena poseta naše delegacije britanskoj kraljici Elizabeti. Muzej čuva i matične knjige grla s početka prošlog veka, kao i knjigu utisaka, za koju se pretpostavlja da je najstarija u našoj zemlji – otvorena 1927. godine.

Rezidencija Karađorđevo, ili, po zvaničnom nazivu Reprezentativni objekat Karađorđevo obuhvata kompleks površine 436 hektara, od toga 275 hektara zauzimaju šume, oranice i livade 130, park se prostire na pet hektara i vodene površine čine 26 hektara. Gradnja je počela 1957. godine na mestu manje vile koja je bila najstariji objekat u krugu rezidencije i namenjena za kraći odmor kraljevske porodice, sazidana između dva rata.

Danas se taj objekat koristi kao administrativni objekat rezidencije. Do 1956. godine tu su bile močvare. Područje na kojem je izgrađena rezidencija zvalo se Bukinski hrastik. Glavna zgrada je završena 1959, a 1975. izgrađen je kompleks s bazenom, sportskim sadržajima, saunom i prostorijama za masažu. U parku je zasađeno više od 100 vrsta drveća iz celog sveta. Kroz park i pored 16 veštačkih jezera krivuda staza za šetanje duga desetak kilometara, a rezidencija ima i svoj helidrom. Jedino vozilo rezidencije, raritet je „zastava 750” iz 1978, posebno adaptirana za rezidenciju. Objekat je zatvoren za širu javnost, a zanimljivo je da je Tito tu boravio 66 puta.

Turistima koji se odluče da posete Karađorđevo, ističe Milica Stoisavljević, nudi se veoma atraktivan turistički program, počev od lova i ribolova, preko jahanja konja rase nonijus, pa sve do vožnje fijakerom ili saonicama kroz lovište, čamcem kroz prelepe rukavce Dunava i Specijalni rezervat prirode „Karađorđevo”.

– Sve to na jedinstven način upotpunjuje smeštajno-ugostiteljski objekat – Lovačka kuća „Dijana”. Gostima se nude specijaliteti od divljači i ribe, a po njihovoj želji, mogu ih zabavljati poznati tamburaški orkestri iz ovog dela Bačke – kaže Milica Stoisavljević.

O tome koliko je priroda u Specijalnom rezervatu prirode očaravajuća govore i brojne fotografije Tita s njegovim lovačkim trofejima, ali i slike prijema i proslava, što ide u prilog činjenici da je voleo da provodi vreme u Karađorđevu. To je mesto gde je organizovao brojne susrete, te su tu boravili i svetski državnici Leonid Brežnjev, Santijago Kariljo, princ Norodom Sihanuk i drugi. Ovde su se sastali i Slobodan Milošević i Franjo Tuđman da bi razgovarali o granicama za vreme građanskog rata, kao i političari posle njih.

Mapu Karađorđeva čine Donji majur, Gornji majur, Novi majur, Obrovac, Vranjak, Guvnište, Bukinski rit, Hagel ostrvo, Šarengradska ada. Taj prostor se u dužini od 17 kilometara naslanja na Dunav, te je i često mesto pecaroša.

– U sastavu Vojne ustanove „Karađorđevo” je Radna jedinica Šumarstvo i lovstvo. Ukupna površina lovišta tog rezervata prirode iznosi 4.520 hektara. Lovište Karađorđevo se isključivo bavi komercijalnim lovom na krupnu divljač – divljač visokog lova: evropskog jelena, jelena lopatara, američkog jelena, muflona, divlju svinju, srneću divljač, a od niske divljači zastupljeni su zec, fazan, prepelica, divlja guska i divlja patka – priča direktorka Turističke organizacije Bačka Topola.

– Za potrebe lova, pogotovo kada se radi o inostranim lovcima i u slučajevima grupnog lova, može se angažovati veliki broj fijakera za prevoz gostiju, vezanih za organizovanje nadaleko poznatih diplomatskih lovova – navodi Milica Stoisavljević. – Lovište Karađorđevo ima u proseku 200 do 250 lovaca godišnje, od toga 70 odsto čine inostrani gosti – Austrijanci, Nemci, Španci, Švajcarci, Grci, Kiprani i delom iz arapskih zemalja – Egipat, Alžir. Lovci odsedaju u Lovačkoj kući „Dijana” i Lovačkom centru „Vranjak”.

Maša Stakić