Preminuo Simon Simonović
Simon Simonović, pesnik, pripovedač, književni urednik i esejista, preminuo je u Beogradu, posle kraće i teške bolesti.
Simonović je rođen je 1946. godine u Vranju, u kome je završio gminaziju, a Pravni fakultet u Beogradu, 1968. Bio je urednik u Domu omladine Beograda, u Nolitu, i u „Radu“kao i u Izdavačkoj kući Tanesi, a uređivao je „Književnu reč“ „Delo“ i NIN-ov „Književni glasnik“. Bio je član Srpskog književnog društva.
Objavio je knjige pesama: Priboj, Gradski život, Uputstva za prevrat, Izjave, Majčino mleko, Snovi na okupu, Nesanice, Iz okruženja, Ljubavne i junačke, Pedeset dve objave, Tursko groblje, Niz vodu. Objavljene su mu i knjige izabranih pesama: Pesme, Sneruke, Svakodnevni prizori, Konačna verzija, Uoči glavnog pretresa. Autor je knjiga proze: Koske, Tajka, Hoću-neću, Razno i knjige eseja: Onaj Dis u meni i I tako...Priredio je knjige dr Lazara Markovića Srbi i Hrvati, Branka Radičevića Najlepše pesme, Edgara Alana Poa Gavran. Jedan je od četvoro priređivača knjige Riste M. Simonovića, Društvene istorije Vranja od kraja 19. do kraja 20. veka.
U telegramu saučešća ministra kulture Vladana Vukosavljevića navedeno je da će ostaće zapamćene Simonovićeve zbirke pesama, proze i eseja, koje su, svaka na svoj način, bile događaji u srpskoj književnosti. “Ostaće zapamćen i njegov izuzetan urednički rad u uglednim izdavačkim kućama, kao i aktivnosti na Beogradskom sajmu knjiga, koji je našoj čitalačkoj publici u prethodnih pola veka omogućio upoznavanje sa nekim od najznačajnijih imena domaće i svetske književnosti i otvaranje novih horizonata međunarodne saradnje”. Simonović je bio, istakao je ministar, značajan predstavnik jedne epohe u našoj književnosti i izdavaštvu „gde su glavni akteri bili višestruko talentovane ličnosti za koje je bavljenje knjigom bila mnogo više od privredne delatnosti.”
