Novih 95 hektara pod šumom u Vojvodini

Međutim, kako saopštavaju iz ovog preduzeća, za Vojvodinu, koja važi za jednu od najobešumljenjih regiona u Evropi - i to je malo.

Na osnovu standarda razvijenog dela Evrope, pošumljenost Vojvodine bi sa sadašnjih 140.380 hektara (što je samo 6,5 odsto) trebalo da se uveća više nego duplo. Prostornim planom AP Vojvodine definisana je potreba za podizanjem još oko 140.000 hektara novih šuma, međutim realizacija ovog plana je dugoročna. Osim toga, u sistemu JP „Vojvodinašume”, gotovo da i nema slobodnih površina za pošumljavanje, pa je neophodno da se u ovaj plan uključe svi društveni subjekti na teritoriji AP Vojvodine, počevši od lokalnih samouprava.

Odbrana od vetra i snega, te odbrana od poplava, ključni su razlozi zbog kojih je neophodno pristupiti intenzivnijem pošumljavanju, tim pre što šume nisu ravnomerno raspoređene po okruzima i opštinama. Razvojem industrije, poljoprivrede i putne mreže, Vojvodina je od regije šuma postala vrlo siromašna vegetacijom. Zbog toga što nema šume da uspori snagu vetra, saobraćajnice su zimi često zatrpane snežnim nanosima, a u takvim uslovima čitava naselja ostaju odsečena i nedostupna.

Poznato je da šume imaju ogroman kapacitet prihvata i filtriranja vode, pa su od neprocenjivog značaja kod regulacije poplava. Poplavni talas usporava svoje kretanje kada naiđe na šumu, što koriste sve razvijene zemlje kao efikasno rešenje u upravljanju poplavom, kako bi se moguće štete svele na što manju meru.

Problem manjka šuma u Vojvodini, ne bi bio tako akutan da su šume ravnomernije raspoređene. Najviše šuma ima u Sremu, a najmanje u Banatu. Preko 90 odsto svih šuma, nalazi se u uskom pojasu uz Savu, Dunav  i Tisu, na Fruškoj gori, Vršačkom bregu, u Deliblatskoj i Subotičkoj peščari, dok je svega 10 odsto šuma razbacano na prostoru od oko 2.000.000 hektara, tako da je prema podacima iz Pokrajinskog sekretarijata za poljoprivredu u čak 14 opština pošumljenost manja od jednog procenta.

„Ne tako davno, stanovnici seoskih domaćinstava su u šumi čuvali stoku, koju su čobani držali pod kontrolom, a noću je zatvarali u tor ili vraćali u selo. Danas su svinje najčešće samo pokriće za svakodnevno slobodno kretanje kroz šumu i ostvarivanje materijalne koristi od krađe drveta. Vlasnici nisu spremni da obezbede čuvanje stoke, pa svinje riju oko bankina, šumskih puteva i odvodnih kanala, koji gube svoju osnovnu funkciju. Oštećeni i urušeni kanali nisu u stanju da prihvate vodu, pa je i šumski put poplavljen posle gotovo svake veće kiše”, kaže se u saopštenju JP „Vojvodinašume” kojim se apeluje na odgovorno ponašanje svakog pojedinca prema životnoj sredini.

Postojeće šume stradaju u požarima, u 95 odsto slučajeva izazvanim nepažnjom, zabludama i obešću pojedinaca. Nije redak slučaj ni namernog uništavanja mladih stabala, zbog pogrešnog uverenja da će usevi u hladovini krošnji stabala biti manje rodni. Težak socijalni status je obično izgovor šumokradicama koje redom seku stabla. To su obično nezrela stabla, koja su trebala da rastu još dugi niz godina u sastojini, pa je šteta tim veća, jer ne predstavlja samo vrednost posečenog drveta, nego uključuje i troškove podizanja nove šume.

Vazduh i voda za piće postaju resursi, a šume direktno utiču na njihovo održivo stanje. Samo stručnim obnavljanjem postojećih i podizanjem novih šuma,  omogućićemo i budućim generacijama da uživaju u blagodetima koje one donose, poručuju iz „Vojvodinašuma”.

V. H.