Broj hraniteljskih porodica u Vojvodini svake godine u porastu
Radni sastanak predstavnika Pokrajinskog zavoda za socijalnu zažtitu i centara za socijalni rad s teritorije Srednjebanatskog, Sremskog i Južnobačkog upravnog okruga održan je u Sali JVP “Vode Vojvodine”.
Tatjana Grnčarski, direktorka Pokrajinskog zavoda za socijalnu zaštitu rekla je uoči sastanka da su „deca pripritet sistema socijalne zažtite, kao generacije koje stasavaju i u koje treba najviše ulagati, što ne znači da pravimo razliku između bilo koje kategorije korisnika. Pronalazimo najbolje oblike zaštite kada se deca moraju izmeštati iz bioloških porodica. Trend je, pre svega, da osnažimo biološke porodice, ali kada to ne može i nažalost ne može uvek, pravi izbor jeste hraniteljstvo“.
Promocija hraniteljstva kao oblika zašitite, poziv sugrađanima da se jave i postanu hranitelji, podsticanje centara za socijalni rad da rade sa biološkim porodicama i motivacija za pronalaženje što više porodica, kao i hranitelja koji bi na kvalitetan način mogli da odgovore na potrebe dece, osnovne su ideje za održavanje sastanka.
Hraniteljstvo je jedan od najhumanijih oblika zaštite kada dete ne može da živi u biološkoj porodici, zaključak je predstavnika centara za socijalni rad.
„Uslovi za hraniteljstvo nisu mnogo komplikovani, ali nisu ni jednostavni“, objašnjava direktorka Centra za porodični smeštaj i usvojenje Novi Sad Ivana Koprivica.
Raste broj dece u hraniteljskim porodicama
U okviru regiona koja obuhvata CPSUNS, ima više od 700 hraniteljskih porodica i oko 1.000 dece na smeštaju. Prema podacima Pokrajinskog zavoda za socijalnu zaštitu, na evidenciji centara za socijalni rad u Srbiji prethodne godine bilo je ukupno 202.540 dece i 67.531 mlada osoba, istakla je savetnica Zavoda Maja Dumnić. Kako navodi, broj dece u hraniteljskim porodicama raste, a u domskom smešaju opada. Broj hraniteljskih porodica na teritoriji AP Vojvodine svake godine se povećava, a trenutno ih je 1.600.
“Pored pribavljene dokumentacije, svaka hraniteljska porodica ili pojedinac prolazi određenu stručnu procenu i intenzivni program obuke koji, takođe, predstavlja mogućnost da se obavi dodatna procena kapaciteta hraniteljske porodice za prihvat deteta.”
Hranitelji dobijaju licencu na dve godine, a Centar za porodični smeštaj i usvojenje kontinuirano prati porodicu i u porodici su minimum jednom mesečno. Na teritoriji celog regiona formirano je čak šest grupa. Ne znači da će svi dobiti licencu, a intenzivan proces kroz koji prolaze može da posluži i za to da kandidati uvide jesu li ili nisu za ono što ih čeka.
Prema evidenciji centara za socijalni rad na teritoriji Vojvodine, svake godine broj dece u tim ustanovama je u porastu bar za 2.000. Korisnici njihovih usluga najčešće su deca ugrožena siromaštvom, čiji su roditelji korisnici novčane socijalne pomoći, zatim deca čiji su roditelji u razvodu, deca u sukobu sa zakonom, deca pod starateljstvom, žrtve nasilja i zanemarivanja. Izdvajanje dece u porodični smeštaj primenjuje se najčešće usled neadekvatnog roditeljskog staranja. Tokom 2016. prekid smeštaja zatražen je za 239 dece, od kojih se u biološku ili srodničku porodicu vratilo 104 dece, što je sjajan podatak, potvrđuju iz Pokrajinskog zavoda za socijalnu zaštitu.
Usluga povremenog porodičnog smeštaja namenjena je deci i mladima sa smetnjama u razvoju i njihovim porodicama. Svrha joj je poboljšanje kvaliteta života porodice koja brine o deci sa smetnjama u razvoju, proširivanje i sticanje novih iskustava kod dece i mladih, očuvanje porodičnih snaga i zajednice, smanjenje socijalne izolacije, odrastanje dece u porodičnom okruženju, što je svim ustanovama socijalne zaštite krajnji cilj.
„Porodica dobrovoljno bira ovu uslugu, kao podršku sebi i svom detetu, i samostalno mogu da donesu odluku o prekidu usluge“, istakla je savetnica za socijalnu zaštitu Aleksandra Raičević. “Takođe, roditelji i dete su ključni akteri u planiranju usluge i definisanju sadržaja, kao i u edukaciji budućih pružaoca usluge povremenog porodičnog smeštaja.”
Promocija usluge u startu je naišla na zadovoljstvo roditelja i socijalnih ustanova koje pružaju podršku. Trenutno se radi sa 21 detetom od pet do 20 godina, odnosno sa 17 bioloških porodica. Kad je reč o pružaocima usluga, ima 15 porodica.
„Iskustva su pokazala da su ljudi iz bližeg okruženja porodica koje imaju decu sa smetnjama u razvoju otvoreniji za uključenje u ovu podršku. Od kandidata pružalaca usluge smo i mi, koji vodimo obuku, štošta naučili“, kaže Vesna Aničić, supervizorka Centra za porodični smeštaj i usvojenje Novi Sad.
B. Pavković