PAZITE, MOŽDA POGREŠNO PALITE SVEĆU U CRKVI Evo gde vernici NAPRAVE NAJČEŠĆU GREŠKU
Kako kažu istoričari, sveće, i to najčešće lojanice, palile su se hiljadama godina pre Hrista.
Po nekim procenama, otkrivene su pre oko 5.000 godina. Tada su se ljudi osamljivali u neke pećine ili prostorije kako bi se uz plamen sveće molili i u njemu pokušali da razaznaju odgovore na pitanja i dobiju rešanja za svoje probleme i nevolje.
Velika promena je nastala kada su u Evropi počele da se koriste voštane sveće. One su gorele mnogo duže i stvarale su jače i čistije svetlo. Uz sve to, stvarale su mnogo prijatniji miris od sveća napravljenih od loja. Voštane sveće su se uglavnom koristile u crkvenim ceremonijama. Pošto su bile skupe, uglavnom si ih koristili bogatiji slojevi društva, dok su lojeve sveće bile najčešće korišene do 13. veka.
U ranom hrišćanstvu paljene su u čast Devici Mariji. Sveće su palili i sveti apostoli, i prvi Hristovi sledbenici, kada su se okupljali noću radi propovedi Božije reči, molitve i lomljenja hleba. I do danas se sačuvala ta višemilenijumska tradicija, te sveće palimo iz sličnih razloga.
Uz paljenje sveće stvara se posebna atmosfera, a plamen sveće omogućava nam da se povežemo našim mislima i emocijama sa onim za čega ili za koga se u tom trenutku molimo. Osećamo da nas je sveća svojim plamenom obasjala ljubavlju, toplinom i lekovitom energijom. I onaj ko gleda plamen u nekoj tuzi, bolu ili strahu osetiće olakšanje.
Paljenje sveća u crkvi je deo službe, to je prinošenje žrtve Bogu. Sveća nas podseća na naše krštenje. Sveća nas podseća na naše sklapanje braka. Sa svećama se služi i obred pogrebenja, i sveća nas podseća da ćemo i mi ležati u grobu, okruženi sa četiri svećnjaka sa upaljenim svećama, koje simbolizuju krst, a naši rođaci i bližnji će za vreme parastosa držati u rukama upaljene sveće, koje izobražavaju Božansku svetlost, kojom je hrišćanin prosvećen na krštenju.
Jedan pogled na crkvenu sveću može u duši pravoslavnog čoveka da izazove najdublje misli o životu i smrti, o grehu i pokajanju, o tuzi i radosti. Mnogo, mnogo govori crkvena sveća i osećaju i umu vernika.
Sveće, koje vernici kupuju u crkvi, kako bi ih stavili na svećnjak pored ikona, imaju nekoliko duhovnih značenja:
1. Pošto se sveća kupuje, ona je znak dobrovoljne čovekove žrtve Bogu i Njegovoj crkvi, ispoljavanja čovekove spremnosti na poslušanje Bogu (mekoća voska), njegovog stremljenja ka oboženju, pretvaranja u novu tvar (gorenje sveće).
Dnevnik, Kurir